Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/20640 Esas 2020/20135 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/20640
Karar No: 2020/20135
Karar Tarihi: 24.12.2020

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/20640 Esas 2020/20135 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, işe iade davasının reddine karar verilen bir davada kıdem tazminatı ve fazla mesai taleplerinin kabul edilmesine dair kararın temyizini istemiştir. Mahkemece, davalının usuli kazanılmış hakkı korunduğundan sadece ortak çalışılan dönemdeki fazla mesai ücretinin ödenmesi gerektiği gerekçesiyle karar bozulmuştur. Davanın görüldüğü mahkeme iş mahkemesidir ve dava alacak türündedir.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu, 10. Maddesi: İş sözleşmelerinin feshi
- İş Kanunu, 14. Maddesi: İşçilerin kıdem tazminatı hakkı
- İş Kanunu, 41. Maddesi: Fazla çalışma, hafta tatili ve resmi tatillerde çalışma hakkı ve ücreti

9. Hukuk Dairesi 2016/20640 E. , 2020/20135 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı alacakları ödenmediğinden iş akdini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla mesai, genel tatil, asgari geçim indirimi ve yıllık izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak kıdem tazminatı ve fazla mesai talebinin kabulüne, sair taleplerin reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla mesai alacağı uyuşmazlık konusudur.
Davacı tanıkları Yaşar’ın aynı işyerinde çalışmadığı, Yasin’in ise 28.06.2010-07.08.2011 döneminde çalışmasının bulunduğu anlaşılmaktadır. Yasin’in beyanına göre davalının usuli kazanılmış hakkı korunup haftalık 7,5 saat üzerinden davacı ile ortak çalıştığı dönemle sınırlı olarak hesaplama yapılması gerekirken tüm çalışma dönemi için hesaplama yapılması hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.