Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1563 Esas 2020/7348 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1563
Karar No: 2020/7348
Karar Tarihi: 16.12.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1563 Esas 2020/7348 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık sahte fatura düzenleme suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesinde, 2009 yılına ait kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik talep reddedilmiştir. Ancak, 2008 yılına ait kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebi kabul edilmiş ve karar bozulmuştur. Şirketin devredildiği tarihten sonra düzenlenen faturaların sahte olduğu iddiasıyla açılan suçlamalarla ilgili eksik araştırma yapıldığı belirtilmiştir. Kararda, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun (VUK) 230. maddesine göre sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, sanığın ortağı olduğu şirketle ilgili vergi teknik raporunda şirketin gerçek bir faaliyetinin bulunmadığı ve faturalarının sahte olduğuna dair tespit yapıldığı belirtilmiştir. Kararın sonunda, TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamada Anayasa Mahkemesi’nin iptal kararıyla yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilerek, hükmün bozulması kararlaştırılmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 230. maddesi; sahte fatura düzenleyen veya kullananlar hakkında yapılan soruşturma ve kovuşturmada, sahte belgelerin sade

11. Ceza Dairesi 2018/1563 E. , 2020/7348 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık ..., 05.11.2015 tarihli dilekçe ile temyizden feragat ettiğini bildirdiğinden sanık ...’ın temyiz talebine hasren yapılan incelemede ;
1-2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması, sanığın ortağı olduğu ... Ltd. Şti. ile ilgili olarak düzenlenen 2013/A-825/21 sayılı vergi tekniği raporunda, şirketin sanıklara devir tarihinden itibaren gerçek bir faaliyetinin olmadığı ve düzenlediği faturaların sahte olduğuna dair yeterli tespit yapıldığının anlaşılması karşısında, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamada, toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Sanığın, ... Ltd. Şti. isimli şirketi 16.10.2008 de devraldığı ve bu tarihten itibaren düzenlediği faturaların sahte olduğu iddiasıyla açılan kamu davasında; şirketin devir tarihinden itibaren KDV beyannamesi ve Bs formlarını vermediği, şirketten mal alışı bildiren firmaların bildirimlerinin de devir tarihinden önceki alışlara ilişkin olduğunun belirtilmesi karşısında; suçun sübutu ve suç tarihinin belirlenmesi açısından sanığın yetkilisi olduğu şirketin 16.10.2008-31.12.2008 tarihleri arasında düzenlediği fatura olup olmadığının araştırılması ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması,
b) Kabule göre ; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
16.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.