MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık ..., 05.11.2015 tarihli dilekçe ile temyizden feragat ettiğini bildirdiğinden sanık ...’ın temyiz talebine hasren yapılan incelemede ;
1-2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması, sanığın ortağı olduğu ... Ltd. Şti. ile ilgili olarak düzenlenen 2013/A-825/21 sayılı vergi tekniği raporunda, şirketin sanıklara devir tarihinden itibaren gerçek bir faaliyetinin olmadığı ve düzenlediği faturaların sahte olduğuna dair yeterli tespit yapıldığının anlaşılması karşısında, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamada, toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Sanığın, ... Ltd. Şti. isimli şirketi 16.10.2008 de devraldığı ve bu tarihten itibaren düzenlediği faturaların sahte olduğu iddiasıyla açılan kamu davasında; şirketin devir tarihinden itibaren KDV beyannamesi ve Bs formlarını vermediği, şirketten mal alışı bildiren firmaların bildirimlerinin de devir tarihinden önceki alışlara ilişkin olduğunun belirtilmesi karşısında; suçun sübutu ve suç tarihinin belirlenmesi açısından sanığın yetkilisi olduğu şirketin 16.10.2008-31.12.2008 tarihleri arasında düzenlediği fatura olup olmadığının araştırılması ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması,
b) Kabule göre ; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
16.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.