Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2419 Esas 2020/7345 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

I- Sanık hakkında “2008-2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından açılan kamu davasında; sanığın savunmasında sahte fatura düzenlemediğini, aldığı faturaların sahte olduğunu bilmediğini savunması, ...’nın 2013-A-1938/51 sayılı vergi tekniği raporunda, sanığın sahte fatura düzenleme eyleminin, alış yaptığı mükellefler hakkında vergi suçu raporları bulunmasına dayandırılması karşısında; sanığın 2008 yılında mal aldığı bildirilen ..., ... Petrol Ltd. Şti., ... Dekor, ... İnşaat ve Özdilek Yapı hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin araştırılması, bu firmaların yetkilileri hakkında sahte fatura düzenlemekten dava açılmış olup olmadığı belirlenip, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen sanığın yeterli üretimi, mal girişi ya da stoku olup olmadığı da araştırılıp, sonucuna göre toplanan tüm deliller değerlendirilip sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Her takvim yılı içinde düzenlenen faturaların ayrı suçları oluşturması, ancak aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK"nin 43. maddesinin 1.  fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 16.12.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.