Taksirle öldürme suçundan sanık M.G.."in 765 sayılı TCK’nun 455/1-son maddesi uyarınca 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 08.12.2005 gün ve 1284-696 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 05.11.2007 gün ve 3951-7899 sayı ile;
“Sanığın geçmişteki hali ve suç işleme hususundaki eğilimi irdelenmeden ve yasal, yeterli gerekçe gösterilmeden cezanın ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 31.12.2009 gün ve 121-1708  sayı ile;
“Suçun işleniş şekil ve özelliği ile sanığın olaydaki ağır kusur durumu ile bir kişinin ölümüne sebebiyet verme şeklindeki yarattığı tehlike hali ile sanığın savunmalarındaki samimiyetsizlik ile umursamaz tavırları da gözetilerek ve yakınanın bu nedenle uğradığı zararları da gidermemesi ve sanık hakkındaki şikayetinin sürmesi mahkememizce teşdit nedeni olarak kabul edilerek alt sınırdan uzaklaşılarak hüküm kurulmuş, sanığın duruşmalardaki tutum ve davranışları ve suçun işlenişindeki kusur durumu ile savunmalarındaki samimiyetsizlik ve sanığın ekonomik  ve sosyal durumu ve meşgalesi de gözetilerek verilen cezaların ertelenmesi veya paraya çevrilmesi halinde sanığın bu suçtan etkilenmeyeceği sonucuna varılmakla, sanık hakkında 647 sayılı Yasanın 4 ve 6. maddeleri sanık hakkında uygulanmamıştır" gerekçesiyle direnerek, ilk hükümdeki gibi karar vermiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “onama” istekli 19.02.2012 gün ve 315097 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, yerel mahkemece sanığa verilen hapis cezasının ertelenmemesine ilişkin gösterilen gerekçenin kanuni ve yeterli olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; dava zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediği hususunun Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle değerlendirilmesi gerekmektedir.
Suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan ve dava zamanaşımı yönünden lehe hükümler içeren 765 sayılı TCK"nun 102. maddesinde, kanunlarda aksine bir hüküm bulunmadıkça kamu davasının maddede yazılı sürelerin geçmesiyle ortadan kalkacağı düzenlenmiş, maddenin dördüncü fıkrasında da beş seneden fazla olmamak üzere hapis ya da para cezalarını gerektiren suçlarda bu sürenin beş sene olacağı hüküm altına alınmıştır. Kesen bir nedenin bulunması halinde kesilme gününden itibaren yeniden işlemeye başlayacak olan zamanaşımı, ilgili suça ilişkin olarak kanunda belirlenen sürenin en fazla yarısına kadar uzayacaktır.
Ceza Genel Kurulunun 16.04.2013 gün ve 1559-147 sayılı kararı başta olmak üzere pek çok kararında açıkça vurgulandığı üzere, yargılama yapılmasına engel olup, davayı düşüren hallerden biri olan dava zamanaşımının yargılama sırasında gerçekleşmesi durumunda, yerel mahkeme ya da Yargıtay, re’sen zamanaşımı kuralını uygulayarak kamu davasının düşmesine karar verecektir.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Sanığa yüklenen ve 765 sayılı TCK"nun 455/1. maddesinde düzenlenmiş olan taksirle öldürme suçuna iki seneden beş seneye kadar hapis ve ağır para cezası öngörülmüş olup, bu suç 765 sayılı TCK"nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 5 yıllık asli, 7 yıl 6 aylık kesintili dava zamanaşımına tabi bulunmaktadır.
Suç niteliği yönünden aleyhe temyizin olmadığı, daha ağır başka bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan ve suç tarihinin 16.12.2004 olduğu olayda, 7 yıl 6 aylık kesintili dava zamanaşımı yerel mahkeme direnme hükmünün verildiği 31.12.2009 tarihinden sonra, inceleme tarihinden önce 16.06.2012 günü dolmuş bulunmaktadır.
Bu itibarla, yerel mahkeme hükmünün gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle bozulmasına, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda 1412 sayılı CMUK’nun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının 765 sayılı TCK’nun 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı CMK’nun 223. maddeleri uyarınca düşmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.12.2009 gün ve 121-1708 sayılı direnme hükmünün gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle BOZULMASINA,
Ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, 1412 sayılı CMUK’nun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının 765 sayılı TCK’nun 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
2- Dosyanın, mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.07.2013 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.