Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5243 Esas 2019/5932 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5243
Karar No: 2019/5932
Karar Tarihi: 20.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5243 Esas 2019/5932 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların mağdurlara kasten yaralama suçu işledikleri gerekçesiyle hüküm giydikleri, ancak hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yapılan temyiz itirazlarının kabul edilemez olduğu belirtilmiştir. Kararda ayrıca, bir diğer sanığın mahkumiyetine yönelik temyiz itirazının reddedildiği ifade edilmiştir. Bu sanığın yokluğunda verilen hükümde usulsüzlük yapıldığı, ancak Anayasa Mahkemesi'nin belirli bir kanun maddesindeki bazı ifadeleri iptal etmesinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği vurgulanmıştır. Kararın dayandığı kanun maddesi 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. ve 231/12. maddeleridir. Ayrıca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 03.02.2009 tarihli 2009/13-12 sayılı kararı bu kararda referans gösterilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/5243 E. , 2019/5932 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar .... ve .... hakkında mağdurlar ... ve ...."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlara yönelik sanıklar müdafiin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, aynı Kanun"un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ...."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafiin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, dosyada bilinen son adresi yerine, doğrudan mernis adresine tebliğe çıkartılması nedeniyle usulüne uygun olmadığı anlaşılmakla, karar tarihinden sonra vekaletname sunan sanık müdafiin, öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 20.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.