Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1604 Esas 2019/3796 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ :Kırıkkale 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki banka teminat mektubunun iadesi ve depo edilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı dava dilekçesinin yetki yönünden reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında 31.12.2013 tarihli 50 güvenlik görevlisi ile 24 ay boyunca yürütülecek bir iş sözleşmesinin imzalandığını, hizmet sonunda davalının müvekkilinden kurumda halen çalışan 50 işçinin kıdem tazminatlarını ödemesinin istendiğini, müvekkilinin kabul etmemesi üzerine davalı kurumun hukuka aykırı bir şekilde müvekkil şirketin kesin teminatını iade etmeyerek maddi ve manevi yönden büyük bir sıkıntıya düşürdüğünü, bankaya teminat mektubu iade edilmediği için her ay teminat mektubu komisyonu ödendiğini ileri sürerek davalıda bulunan 151.500,00 TL bedelli kesin teminat mektubu üzerine ihtiyati tedbir konulmasını ve müvekkili şirkete iadesine talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, tacir olan müvekkili kurum ile tacir konumunda olan davacı şirket arasındaki uyuşmazlık konusunda Ankara Mahkemelerinin sözleşme ile münhasıran yetkili kılındığını, esasa girilmeden yetkisizlik kararı verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki 31.12.2013 tarihli sözleşmenin 37.1 maddesinde ihtilafların çözümünde Ankara mahkemelerinin yetkili olduğunun kararlaştırıldığı, davalı vekilinin cevap süresi içinde yetki itirazında bulunduğu gerekçesiyle dava dilekçesinin yetki yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesinin kararı ile davanın sözleşmede kararlaştırılan münhasır yetkili yer mahkemesinde açılmadığı gözetilerek yetkisizlik kararı verilmiş olmasının doğru olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta ilk derece mahkemesince dava dilekçesinin yetki yönünden reddine karar verilmiş olup bu karara karşı istinaf kanun yoluna başvurulmuş olmakla bölge adliye mahkemesince verilen karar HMK’nın 353/1.a-3 maddesi gereğince kesin olduğundan temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesinin 16.03.2017 tarihli 2017/227 Esas, 2017/207 Karar sayılı ilamı kesin olduğundan temyiz dilekçesinin HMK’nın 353/1.a-3 maddesi gereğince REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine 23.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.