Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/9789 Esas 2019/3029 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 22.04.2009 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi ve kal talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine ve konusuz kaldığından esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen 08.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_ K A R A R _
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve kal istemine ilişkindir.
Davacı vekili, davacının 689 parsel sayılı taşınmazın maliki olduğunu, davalılara ait 690 parsel sayılı taşınmazda bulunan binanın yarısına yakın kısmının davacının taşınmazına taştığını, davalıların tüm ihtarlara rağmen taşkın kısmı kaldırmadığını, bu sebeple taşan kısmın tecavüzünün önlenmesini ve kal"ini talep etmiştir.
Bir kısım davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, dava konusu taşınmazın imar gördüğü ve 159 ada 4 parsel numarasını aldığı, davacı ile davalıların paydaş olması sebebiyle davacının hissesine yönelik tecavüz bulunmadığı gerekçesiyle esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK"nin 331. maddesinin 1. fıkrasına göre; “Davanın konusuz kalması sebebiyle davanın esası hakkında bir karar verilmesine gerek bulunmayan hâllerde, hâkim, davanın açıldığı tarihteki tarafların haklılık durumuna göre yargılama giderlerini takdir ve hükmeder.”
Somut olayda; davacıya ait 689 parsel sayılı taşınmaza yönelik olarak, davalılara ait 690 parsel sayılı taşınmazda bulunan binanın tecavüzlü olduğu iddiası üzerine mahkemece 29.11.2010 tarihinde keşfe gidildiği, keşif sonucunda fen bilirkişisi tarafından düzenlenen 01.12.2010 tarihli raporda; davalılara ait 690 parsel sayılı taşınmaz üzerindeki binanın davacıya ait 689 parsel sayılı taşınmaza 89,67 m2 miktarında tecavüzlü olduğunun belirtildiği, dava konusu taşınmazlarda 2014 yılında yapılan imar uygulaması nedeniyle mahkemece 2. kez keşfe gidildiği ve alınan 12.02.2016 tarihli fen bilirkişi raporunda, daha önce tecavüzlü olduğu belirlenen binanın 159 ada 4 parsel sayılı taşınmaz içerisinde kaldığı ve davacı ile davalıların bu taşınmazda paydaş olduğu ve hal böyle iken davanın konusuz kaldığı anlaşılmıştır. Davacının, dava açtığı tarihte taşınmazına yönelik müdahalenin fen bilirkişisince belirlenmiş olması dolayısıyla dava açmakta haklı olması nedeniyle, mahkemece, yargılama giderlerinin davalıya yükletilmesi, yine hüküm tarihinde yürürlükte olan A.A.Ü.T. uyarınca maktu vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine yönelik hüküm kurulması gerekirken yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması ve davalı lehine vekalet ücreti takdiri doğru görülmemiştir.
Mahkemece, değinilen hususlar gözardı edilerek yanılgılı değerlendirmeyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bu nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.