Dolandırıcılığa teşebbüs - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/11008 Esas 2016/11261 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılığa teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 35, 52/2, 53/1, 58/6. maddeleri gereğince 1 yıl hapis ve 2.000 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın Kütahya....AVM’de bulunan LCW isimli mağazada çeşitli giyim eşyaları alıp kasadaki kasiyere üzerinde Türk parası olmadığından Euro vereceğini söylediği, kasiyerin kabul etmesi üzerine Euro yerine suç tarihinde 133.94 TL değerinde olan 500 SEK (İsveç Kronu) verdiği, kasiyerin benzer olaylardan şüphelenerek durumu fark ettiği, mağaza müdürünü çağırdığı ve sanığın oyalamaya çalıştığı, ancak sanığın verdiği parayı alıp mağazadan kaçtığı ve mağaza güvenlik görevlileri tarafından yakalandığı, sanığın bu şekilde atılı dolandırıcılığa teşebbüs suçunu işlediği iddia olunan olayda;
Sanığın savunmaları, şikayetçi ve tanık beyanları ile tüm dosya kapsamından sanığın hileli hareketlerle katılandan haksız menfaat elde etmeye çalıştığı anlaşıldığından dolandırıcılığa teşebbüs suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun"un 253. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile TCK"nın 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması ve bu düzenlemenin sanık lehine olması karşısında; söz konusu kanun değişikliğine göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28/12/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.