Hırsızlık suçundan sanık M.K."nın 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 143, 53, 54, 58 ve 63. maddeleri uyarınca mağdur sayısınca uygulama yapılmak suretiyle üç kez dört yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, müsadereye, mahsuba, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına ilişkin, Şefaatli Asliye Ceza Mahkemesince verilen 06.12.2006 gün ve 124-143 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 13. Ceza Dairesince 02.11.2011 gün ve 151914-4090 sayı ile;
"Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir, ancak;
1- 5237 sayılı TCK"nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK"nın 493. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, somut olayda sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b ve 143/1. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçunun yanında, 116/4. maddesinde tanımlanan "geceleyin konut dokunulmazlığını bozma" ve 151. maddesinde düzenlenen "mala zarar verme" suçlarını oluşturması karşısında, bu suçlardan dava açılması halinde uzlaşma hükümleri de değerlendirerek denetime imkân verecek şekilde lehe yasa değerlendirmesi yapılması zorunluluğu,
2- Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.04.2008 tarih ve 1/157-74 sayılı ilamında açıklandığı üzere, tekerrür uygulamasına esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması durumunda; 5237 sayılı TCK"nun lehe kabulü ile yapılan uygulamada aynı kanunun 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi" nedeniyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Şefaatli Asliye Ceza Mahkemesi ise 13.06.2012 gün ve 1–40 sayı ile, mağdurlara uzlaşma önerisinde bulunduktan sonra;
"Suç tarihi 5237 sayılı TCK"nın yürürlük tarihi olan 01.06.2005 tarihinden sonra olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında sehven 16.11.2004 olarak gösterilmiştir. 5237 sayılı TCK"nın 344. maddesinde bu kanun hükümlerinin 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe gireceği düzenlenmiştir. 5237 sayılı Yasanın 7. maddesi nazara alındığında, suç tarihinde yürürlükten kaldırılmış olan yasa ile yürürlükte bulunan yasa arasında lehe yasa değerlendirmesinin yapılması mümkün değildir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.06.2011 tarih, 60-126 ve 08.04.2008 gün, 157-74 sayılı içtihatlarında; 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca kişinin mükerrir sayılabilmesi için ilk hükmün kesinleşmesinden sonra ikinci suçun 01.06.2005 tarihinden sonra işlenmesi yeterli olup, ilk suçun 01.06.2005"den önce ya da sonra işlenmesinin önemi olmadığının belirtilmesi karşısında, sanık mükerrir sayılarak, hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulanmış ve suç tarihinde yürürlükte bulunan ceza yasası uyarınca hüküm kurulmuştur" şeklindeki gerekçeyle ilk hükmünde direnerek sanığın ilk hükümdeki gibi cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2012 gün ve 199398 sayılı "onama" istemli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; 11.06.2005 tarihinde işlendiği iddia olunan suçla ilgili olarak lehe kanun değerlendirmesi yapılmasına gerek olup olmadığı ile sabıkalı olan sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinin isabetli olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca yerel mahkeme kararının "eylemli uyma sonucu verilen yeni hüküm" niteliğinde olup olmadığının öncelikle belirlenmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen ısrar kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucunda verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi durumunda ise incelemenin Yargıtay"ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosya içeriğinden;
Özel Dairece hüküm; "5237 sayılı TCK"nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK"nın 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, somut olayda sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b ve 143. maddelerinde düzenlenen "hırsızlık" suçunun yanında 116/4. maddesinde tanımlanan "geceleyin konut dokunulmazlığını bozma" ve 151. maddesinde düzenlenen "mala zarar verme" suçlarını oluşturması karşısında, bu suçlardan dava açılması durumunda uzlaşma hükümleri de gözetilerek denetime imkân verecek şekilde lehe yasa değerlendirmesi yapılması zorunluluğu; kabule göre de tekerrüre esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde 5237 sayılı TCK"nun lehe kabulü ile yapılan uygulamalarda 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmesi" gerektiğinden bahisle bozulmuş; yerel mahkemece, şikâyetçilere uzlaşma önerisinde bulunulduktan sonra; "Suç tarihinin 5237 sayılı TCK"nın yürürlük tarihi olan 01.06.2005"den sonra olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 16.11.2004 olarak gösterildiği görülmüştür. 5237 sayılı Yasanın 7. maddesi nazara alındığında, suçun işlendiği tarihte yürürlükten kaldırılmış olan yasa ile yürürlükte olan yasa arasında lehe yasa değerlendirmesi yapılması mümkün değildir. Suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden sonra olması, Ceza Genel Kurulunun 14.06.2011 tarih, 60-126 ve 08.04.2008 tarih, 157-74 sayılı içtihatlarında; 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca kişinin mükerrir sayılabilmesi için, ilk hükmün kesinleşmesinden sonra ikinci suçun 01.06.2005 tarihinden sonra işlenmesi yeterli olup, ilk suçun 01.06.2005 tarihinden önce veya sonra işlenmesinin önemi bulunmadığının belirtilmesi karşısında, sanık mükerrir sayılarak hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulanmış, suç tarihinde yürürlükte olan yasa uyarınca hüküm kurulmuştur" şeklindeki gerekçe ile ilk hükümde yer almayan ve Özel Daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçeyle, ilk hükümden farklı olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin değerlendirmede de bulunulmak suretiyle hüküm kurulmuştur.
Bu itibarla, yerel mahkemenin son kararı direnme niteliğinde bulunmayıp, bozma ilamında tartışılması gerektiği belirtilen hususlar tartışıldıktan sonra "eylemli uyma sonucu verilen yeni hüküm" niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Şefaatli Asliye Ceza Mahkemesince verilen 13.06.2012 gün ve 1-40 sayılı karar, eylemli uyma sonucu verilen yeni hüküm niteliğinde olduğundan dosyanın temyiz incelemesi yapılabilmesi amacıyla Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.06.2013 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.
