Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5013 Esas 2019/12117 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5013
Karar No: 2019/12117

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5013 Esas 2019/12117 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasıyla ilgili olarak verdiği kararı davacı kadın ve davalı erkek tarafından temyiz edildi. Temyiz itirazları incelendikten sonra davalının tüm itirazları, davacının ise belirli konular dışındaki itirazları yersiz bulundu. Ancak davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğu, hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun ilgili maddeleri göz önünde bulundurularak daha uygun bir miktar belirlenmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle karar, tazminat miktarı yönünden bozuldu. Kararda belirtilen kanun maddeleri şöyle: Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi), Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri (kısmi ifanın sona ermesi ve zararın tazmini).

2. Hukuk Dairesi 2019/5013 E. , 2019/12117 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, nafaka ve tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.11.12.2019 (Çrş.)