Danıştay 12. Daire 2021/3612 Esas 2021/3523 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/3612
Karar No : 2021/3523

TEMYİZ İSTEMİNDE BULUNAN TARAFLAR :
1- DAVACI : ...

2- DAVALI : ...Başkanlığı
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : .... İdare Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararının taraflarca, aleyhlerine olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan davacı tarafından; 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine, aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi kadro unvanı için öngörülen ek gösterge ile makam ve görev tazminatlarından yararlandırılması talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile yoksun kalınan parasal hakların 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği 10/07/2011 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: .... İdare Mahkemesince; Mahkemelerince daha önce verilen "dava konusu işlemin iptali, 17/01/2012 tarihinden geriye doğru 60 gün içerisindeki ilk uygulama tarihinden itibaren makam ve görev tazminatlarının başvuru tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesi, 17/01/2012 tarihinden geriye doğru 60 gün içerisindeki ilk uygulama tarihinden öncesine ilişkin ek gösterge farklarının istemi yönünden ise davanın süre aşımı nedeniyle reddi" yolundaki kararın, davalı idare tarafından temyiz edilmesi sonrasında, Danıştay Onikinci Dairesinin 10/10/2019 tarih ve E:2018/5810, K:2019/7434 sayılı kararıyla, makam ve görev tazminatı yönünden kabule ilişkin kısmının onanması, ek gösterge yönünden iptale ilişkin kısmının bozulması üzerine; bozma kararına uyularak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'na ekli (I) sayılı Cetvelin I/g bendinde, en az üç yıllık yükseköğrenim mezunu olan ve yeterlik sınavı sonunda vergi müfettişliğine atananların (3600) ek göstergeden yararlanmalarının öngörüldüğü; diğer taraftan, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle, 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin Geçici 12. maddesinde yapılan değişiklikle de, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanların, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde öngörülen ek göstergelerden, anılan bentte belirtilen şartlar aranmaksızın yararlanacağı öngörülmek suretiyle, 15/11/2011 tarihinden sonra halen bu kadrolarda bulunanlar yönünden istisnai bir düzenleme yapıldığı; bu düzenlemenin 15/11/2011 tarihinden önce emekliye ayrılanları kapsamadığı açık olup, bu tarihten önce emekliye ayrılanların, 28/02/2012 tarihli (XXXI) sayılı Eşitlik Cetvelinin 34. sırası ile yapılan eşitlik işlemi uyarınca, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I-Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde yer alan şartları taşımaları gerektiği hususunda kuşku bulunmadığı; bu durumda, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin I/g bendindeki "yeterlik sınavında başarılı olma" koşulunu taşımayan davacının; anılan bentteki ek göstergeden yararlandırılmamasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı; nitekim, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 23/01/2017 tarih ve E:2016/3467, K:2017/182 sayılı kararının da bu yönde olduğu gerekçesiyle, ek gösterge yönünden davanın reddine ve yargılama giderlerinin (harçlar dahil) taraflar arasında eşit şekilde paylaştırılmasına karar verilmiştir.

TARAFLARIN İDDİALARI :
Davacı tarafından; dava konusu işlemde hukuka uygunluk bulunmadığı belirtilerek, Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı idare tarafından; esasa ilişkin olarak dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı, diğer taraftan, Mahkeme kararında davanın reddine karar verildiği halde, yargılama giderlerinin yarısı olan 326,78-TL'nin davalı idareden alınarak davacıya verilmesine karar verildiği; ayrıca Sosyal Güvenlik Kurumunun her türlü harçtan muaf olmasına rağmen aleyhine yargılama giderine hükmedilmesinde hukuka uygunluk bulunmadığı belirtilerek, Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca temyiz istemlerinin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : ...

DÜŞÜNCESİ : 16/09/1993 tarih ve 21700 (Mükerrer) sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 516 sayılı KHK'nın Geçici 2. maddesiyle, 3 yıldan fazla vergi kontrol memuru olarak görev yapanların, vergi denetmeni kadrolarına atanmalarının öngörüldüğü ve bu şekilde atananlara ek gösterge ödenmesinde yeterlik sınavı şartı aranmayacağının kurala bağlandığı; bu düzenleme kapsamında vergi denetmenliğine atanan davacının, 657 sayılı Kanun'a ekli I sayılı Cetvelin I/g bendinde parantez içinde yer alan "yüksek öğrenimli olup, özel kanunların öngördüğü şartları taşıyanlardan en az sekiz yıl mesleki görev yaptıktan sonra yine bu kanunların öngördüğü usule göre seçilerek vergi müfettişliğine (646 sayılı KHK öncesindeki adıyla vergi denetmenliğine) atanmak" koşulunu sağladığı; ayrıca benzer nitelikteki bir uyuşmazlıkta, Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 24/01/2002 tarih ve E:1999/1, K:2002/1 sayılı kararıyla, mesleğe özel yarışma sınavıyla girmeyen müfettişlerin (I) sayılı Cetvelin I/g bendindeki ek göstergelerden yararlandırılmalarına karar verildiği dikkate alındığında; 16/09/1993 tarihinde vergi denetmeni kadrosuna atanmış sayılan davacının, 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle vergi müfettişleri için getirilen 3600 ek göstergeden yararlandırılması gerektiği sonucuna ulaşıldığından, davacının temyiz isteminin kabulü ile Mahkeme kararının bozulması gerektiği; diğer taraftan, davalı idarenin temyiz isteminin "yargılama giderlerine ilişkin kısmı yönünden" reddi gerektiği; temyiz isteminin esasa ilişkin kısmı yönünden ise, davalı idare aleyhe bir hüküm bulunmadığından, bu kısım yönünden temyiz isteminin incelenmeksizin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, davacı tarafından ileri sürülen temyiz sebepleri ile davalı idare tarafından "Mahkeme kararının yargılama giderlerine ilişkin hüküm fıkrasına" yönelik ileri sürülen temyiz nedenleri, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Davalı idarenin Mahkeme kararının esasına ilişkin temyiz istemine gelince;
Usul hükümleri uyarınca, dava açmakta olduğu gibi kanun yoluna başvurmada da, hukuki yarar bulunması; bir başka ifadeyle, kanun yoluna başvuranın, kararın bozulmasında korunmaya değer bir menfaatinin bulunması gerekir.
Dosyanın incelenmesinden; İdare Mahkemesinin temyize konu kararıyla, Danıştay Onikinci Dairesinin bozma kararına uyularak; "ek gösterge yönünden" davanın reddine karar verildiği ve taraflarca anılan kararın temyizen incelenerek bozulmasının talep edildiği; söz konusu kararın esasa (ek gösterge yönünden davanın reddine) ilişkin kısmında davalı idare aleyhine hüküm bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, temyize konu Mahkeme kararının "ek gösterge yönünden davanın reddine" ilişkin kısmının bozulmasında davalı idarenin korunması gereken hukuki bir yararının bulunmadığı dikkate alındığında, davalı idarenin bu kısım yönünden temyiz isteminin incelenmesine olanak bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddi, davalı idarenin Mahkeme kararının yargılama giderlerine ilişkin kısmı yönünden temyiz isteminin reddi ile yukarıda özetlenen gerekçeyle "ek gösterge yönünden davanın reddi" yolundaki .... İdare Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
2. Davalı idarenin Mahkeme kararının esasına ilişkin kısmı yönünden temyiz isteminin ise İNCELENMEKSİZİN REDDİNE,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 07/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.