BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ : ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
İlk Derece Mahkemesince, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı taraf istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, davalının istinaf isteminin kabulü ile; ... 13. İş Mahkemesinin 2015/41 Esas, 2017/121 Karar sayılı ve 13/04/2017 tarihli kararının ortadan kaldırılmasına, davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık vardır.
Somut olayda; davacı tarafça dava dilekçesinde fazla çalışma talebinde bulunulmuş, İlk Derece Mahkemesince 08.11.2016 tarihli ikinci ek rapor hükme esas alınarak % 50 (½) indirim ile brüt 168.368,60 TL fazla çalışma ücreti alacağına hükmedilmiştir. Davalı tarafça İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunda bulunulmuş, Bölge Adliye Mahkemesince, 06/06/2016 tarihli birinci ek raporun kök rapordaki eksiklikleri ve itirazları da giderir mahiyette olduğu, davacının resmi kurumlar önünde verdiği ifadelerin de dikkate alarak hesaplama yapıldığını, birinci ek raporun dosya içeriğine ve davacının beyanlarına daha uygun olduğu, birinci ek rapora göre davacının 90.565,51 TL brüt fazla çalışma ücretinin hesaplandığı, bu miktardan 1/2 oranında hakkaniyet indirimi yapıldığında davacının 45.282,75 TL brüt fazla çalışma ücretinin bulunduğu gerekçesiyle davalının istinaf istemi kabul edilerek ve İlk Derece Mahkemesinin kararının ortadan kaldırılmasına karar verilerek yeniden hüküm kurulmuş ve 45.282,75 TL brüt fazla çalışma ücreti alacağına hükmedilmiştir.
Davacı tarafça davalı işyerinde aşçıbaşı ve mutfak şefi olarak bu görevde denetleyen konumunda tek başına çalıştığı ileri sürülmektedir. Davalı tarafın kabulü ile tanık beyanları ve dosya kapsamından davacı işçinin davalı işyerinde executive (yönetici) mutfak şefi olarak bu görevde tek başına çalıştığı sabit olup bu durumda davacı işçinin diğer personel gibi vardiyaya tabi çalıştığının kabulü düşünülemez.
Dosyaya davacı işçinin davalı tanığı olarak dinlendiği dosyalardaki beyanları ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığının 12.12.2012-14.12.2012 tarihli genel teftiş raporunda alınan beyanının sunulduğu ve bu beyanlarda 2012 yılından(Mayıs-Haziran) itibaren vardiyalı sisteme geçildiğinin belirtildiği görülmektedir.
Davacı işçi davalı işyerinde executive (yönetici) mutfak şefi olmakla gerek 2012 yılındaki İş Teftiş Kurulu Başkanlığı raporunda ve gerekse tanık olarak dinlendiği dosyalardaki vardiyalı çalışmaya ilişkin anlatımlarının belirtilen bu konumu itibariyle mutfağın çalışmasına yönelik olduğu dolayısıyla davacının kendini bağlayacak beyanlar olmadığı anlaşılmaktadır. Bölge Adliye Mahkemesince hükme esas alınan ilk ek raporda hesaplamaların 31.05.2012 tarihine kadar yapıldığı, daha sonraki dönem için vardiyaya geçildiği (2012 Haziran ayından itibaren çalışma koşullarının değişikliğe uğradığı) gerekçesiyle fazla çalışma alacağı hesabının yapılmadığı görülmektedir. Oysa ki yukarıda belirtildiği üzere, davacının vardiyaya rağmen tek üst şef olması sebebiyle vardiyanın davacıyı bağlamayacağı açık olup bu nedenle gerektiğinde ek rapor da alınarak hesaplamada dikkate alınmayan 31.05.2012 tarihinden sonra fesih tarihine kadar fazla çalışma ücreti alacağının denetlenebilir şekilde hesaplanarak indirim oranı olarak da davacının %50 (1/2) oranını istinafa getirmediği dikkate alınarak aynı oranda indirim yapılmak suretiyle sonuca gidilmesi gerekmektedir.
Anılan hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.