... Hiz. Yön. A.Ş. vekili avukat ... ile Özel Güvenlik Eğitim Ve Koruma Hiz. Ltd. Şti. vekili avukat ..., İhbar Olunan: ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 02/12/2014 gün ve 2013/429-2014/541 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, şirketlerinin 15/09/2012 tarihinde ... Belediyesi’nden 447 araçlık açık otopark alanını 2017 yılına kadar kiraladığını, kira sözleşmesi gereğince park görevlilerinin belirlenen park ücretlerini el terminal cihazı ile tahsil ettiklerini, davalıya ait ... plakalı aracın ücretli park alanlarında park etmesine rağmen ücretlerini ödemediğini, 01/08/2013 tarihine kadar bu ücretin 663,00 TL olduğunu, bu nedenle borçlu aleyhine ... 2. İcra Müdürlüğünde 2013/4214 E sayılı dosyası ile icra takibi başlatıldığını, davalının bu takibe itiraz ederek takibin durduğunu, davalının itirazının haksız ve hukuka aykırı olduğunu belirterek itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece, davacı yönünden 663,00 TL üzerinden davanın reddine karar verilmiş olması nedeniyle davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 01/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.