Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/4833 Esas 2019/12107 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/4833
Karar No: 2019/12107

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/4833 Esas 2019/12107 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, boşanma davasında tarafların eşit kusurlu olduğu kabul edilerek boşanmaya karar vermiş fakat davacı erkeğin daha fazla kusurlu olduğu sonucuna varılmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuştur. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 161/2. maddesi (Tarafların eşit kusurluluk durumu) ve 166/1. maddesi (Kusur oranlarına göre nafaka) yer almaktadır.

2. Hukuk Dairesi 2019/4833 E. , 2019/12107 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, velayet ve tedbir nafakasının miktarı yönünden; davalı kadın tarafından ise tüm yönlerden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece, taraflar eşit kusurlu oldukları kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiş ise de yapılan yargılama ve toplanan delillerden; davalı kadının özel hayata ilişkin bilgileri başkalarına anlattığı vakıasının ispatlanmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece gerçekleşen ve kabul edilen diğer kusurlara göre, boşanmaya sebep olan olaylarda her iki taraf da kusurlu olmakla birlikte davacı erkeğin daha fazla kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Hal böyle iken, tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 11.12.2019 (Çrş.)