Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13505 Esas 2021/8217 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama



Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/4, 22/3,62/1,53/6,63 maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.03.2012 tarihli, 2012/238 esas, 2012/240 karar sayılı kararının 20.04.2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 06.01.2013 tarihinde TCK"nın 86/2-3-e maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunu işlediği, ... 2. Sulh Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, kararın 10.04.2014 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair ... 1. Asliye Ceza Mahkemesi 13/02/2011 tarihli ve 2018/255 esas 2019/289 karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanığın 1,73 promil alkollü şekilde idaresindeki araçla geceleyin meskun mahal dışındaki aydınlatması bulunmayan bölünmüş yolda seyri sırasında kendisi ile aynı yönde sağ şerit üzerinde seyretmekte olan araca arka kısmından çarpması sonucu araç içinde bulunan 4 kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına takip mesafesine uymaması sebebiyle tam kusurlu şekilde sebebiyet verdiği ve kaza sırasında güvenli sürüş yeteneğini kaybedecek şekilde 1,00 promilin üzerinde alkollü olması nedeniyle bilinçli taksir koşullarının oluştuğunun anlaşıldığı olayda;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin cezanın fazla olduğuna, verilen hapis cezasının ertelenmesi veya seçenek yaptırımlara çevrilmesi gerektiğine, hükmün açıklanmasına neden olan cezanın kesin nitelikte olması sebebiyle hükmün açıklanamayacağına ve beraat verilmesi gerektiğine yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet halinde TCK’nın 53/6. maddesi gereğince sanığın sürücü belgesinin geçici olarak geri alınmasına karar verilebileceği anlaşılmakla; sanık hakkında yalnızca geçici olarak sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken kanunun cevaz vermediği bir şekilde araç kullanmasının yasaklanmasına da karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 6. paragrafındaki “ve araç kullanmasının yasaklanmasına” ibaresinin hükümden çıkarılmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.