Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/10619 Esas 2016/11225 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK"nın 157, 50/1-a, 52/2 maddeleri uyarınca hapisten çevrili 7.300 TL ve doğrudan 6.000 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın meçhul bir kişi ile birlikte mağdura ait aracı almak konusunda anlaşıp para ve bir miktar senet verdikleri, sonrasında mağduru arayarak senet karşılığı parayı nakit olarak vermeye mağduru ikna ederek aracı getirmesini istedikleri, bunun üzerine sanığın aracı getirdiği ve verdiği ancak meçhul kişinin aracı alıp parasının getireceğini söyleyerek ortadan kaybolduğu, sanığın ise önceden aldığı satış vekaletini kullanarak aracı piyasada devrettiği ve mağdurun zarara uğradığı iddia edilen olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre mahkemenin mağdura yönelik işlenen suçun vasfına ve sübuta yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1)02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun"un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile TCK". nın 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması ve bu düzenlemenin sanık lehine olması karşısında; söz konusu kanun değişikliğine göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2)Kabule göre de;Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E.,2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 300 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320. sayılı Kanun"un 6723. sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28/12/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.