MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme istemini de içeren 10.12.2018 tarihli dilekçesi hakkında verilen 18.12.2018 tarihli ve 2014/1130 E., 2015/1031 K. sayılı ek kararın eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması sebebiyle yok hükmünde olduğu ve sanığın yokluğunda verilen kararın son bildirdiği adrese MERNİS şerhi olmadan tebliğ edilmesi gerektiği halde, MERNİS şerhi verilerek Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre 11.01.2016 tarihinde usulsüz olarak tebliğ edildiği ve sanığın öğrenme üzerine verdiği 10.12.2018 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 12.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.