7. Ceza Dairesi Esas No: 2019/3500 Karar No: 2021/10005 Karar Tarihi: 15.09.2021
5607 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/3500 Esas 2021/10005 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme kararı, asliye ceza mahkemesinde yapılan bir duruşma sonucu verilmiştir. Sanığın 5607 sayılı yasaya muhalefet suçundan hüküm giymesine karar verilmiştir. Ancak, kararın temyiz edilmesi sonucu yapılan incelemede, hükmedilen cezanın yasal koşullarının oluşup oluşmadığına dair belirsizlikler ortaya çıkmıştır. Bu nedenle hüküm bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır: 7242 sayılı Yasanın 61. Maddesi, 5607 sayılı Yasanın 3/22. Maddesi, 5607 sayılı Yasanın 5/2. Maddesi, 5237 sayılı TCK'nun 7. Maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. Maddesi, 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. Fıkrası, 5237 sayılı TCK'nun 53. Maddesi ve TCK'nun 54/1. Maddesi ve fıkrasıdır.
7. Ceza Dairesi 2019/3500 E. , 2021/10005 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü; 1-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu, 2- Temel gün adli para cezası tayin edilip, artırım ve indirim nedenleri uygulandıktan sonra gün adli para cezasının paraya çevrilmesi gerektiği kuralının gözetilmemesi, 3- Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK"nun 62/1. maddesi yerine 62/2. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMUK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi, 4- Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 5- Dava konusu kaçak sigaraların müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nun 54/4. madde ve fıkrası yerine TCK"nun 54/1. madde ve fıkrasının gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi ve suça konu kaçak sigaraların müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken tasfiyesine de hükmedilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/09/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.