Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/276 Esas 2021/1056 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mahkemesi sıfatıyla)

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hüküm süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, taraflar arasında imzalanan eser sözleşmesinden kaynaklanan haksız kesintilerin iadesini talep etmiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyiz istemi üzerine Dairemizin (kapatılan 15. Hukuk Dairesi) 2016/2851E., 2016/4669K. sayılı ilamıyla, "sözleşme bedelinin 7.872.590,74 TL olarak belirlendiği, taraflarca onaylanan 20.03.2013 tarihli tutanakta ise iş artış miktarının %9,317171 olduğu oysa hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu oranın %10 olarak belirlenerek hesap yapıldığı, iş artış miktarının %9,317171 olarak hesap yapılması için ek rapor alınması gerektiği" belirtilerek bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda alınan bilirkişi raporuna göre davacının 378.520,28 TL alacaklı olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince inceleme yapılarak hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bozmanın şümulü dışında kalarak kesinleşen cihetlere ait temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün olmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davalı vekili mahkemece verilen ilk karardan sonra yapılan icra takibi neticesinde ödeme yaptıklarını iddia etmiş ise de bu husus İİK’nın 40/2. maddesi kapsamında değerlendirildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Mahkemece, davalı üniversite 2547 sayılı Yasanın 56.maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu halde davalıdan nispi karar ve ilam harcı alınmasına karar verilmesi doğru görülmemiştir. Hüküm fıkrasında yapılan bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile “HÜKÜM” fıkrasının 4. bendinin hükümden çıkarılmasına yerine 4.bent olarak “davalı üniversite harçtan muaf olduğundan ilam harcı alınmasına yer olmadığına” ve 5.bentte yer alan “.. 8.057,69 TL’sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,bakiye miktarın davacı üzerinde bırakılmasına”ibaresinin kaldırılarak yerine “1.569 TL’sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 6.488 TL harcın davacıya iadesine, bakiye miktarın davacı üzerinde bırakılmasına” ibaresinin eklenerek kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davacıdan peşin alınan harcın istek halinde iadesine, aşağıda yazılı harcın temyiz eden davalıdan alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 21.10.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.