Kasten öldürme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/3696 Esas 2019/4700 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : TCK"nin 81, 29, 53. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanık müdafinin yüzüne 26/04/2016 günü verilen karara karşı sanık müdafii tarafından yasal süre içerisinde temyiz dilekçesi verildiği; ancak daha sonra sanığın cezaevinden gönderdiği 16/12/2018 tarihli dilekçe ile cezasının onamasını istediği, talebinin temyiz isteminden vazgeçme niteliğinde olduğu dikkate alınarak, sanık müdafiininin duruşma talepli temyiz isteminin CMUK.un 317. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
Katılanlar vekilinin temyizi nedeniyle yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."ın maktul ..."yi kasten öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, savunmaları inandırıcı gerekçelerle kısmen reddedilmiş, verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan vekilinin haksız tahrik indirim hükmünün uygulanmaması gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre, maktul ile sanık arasında başlayan tartışmanın kısa sürede arbedeye dönüştüğü, bu arbede sırasında aksi kanıtlanamayan savunmaya göre maktulün öncelikle sanığı sırt bölgesinden bıçakladığı, ardından sanığın ele geçirdiği bıçakla maktulü öldürdüğü olayda,
a) Sanığa ait tüm tedavi evraklarının celbi ile, Adli Tıp Kurumuna gönderilerek, sırtında meydana gelen yaralanmanın, herhangi bir iç organ veya damar yaralanmasına yol açıp açmadığı, hayati tehlikeye neden olup olmadığı hususlarında rapor alınması ve sonucuna göre 12 ile 18 yıl aralığında hapis cezası öngören TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmü ile ilgili sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi yerine, eksik soruşturma sonucu yazılı biçimde hüküm kurulması,
b) 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiş, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu sebeple yerinde görülmüş olduğundan, re"sen de temyize tabi olan hükmün, 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA,

05/11/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.