5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/35306 Esas 2020/1336 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/35306
Karar No: 2020/1336
Karar Tarihi: 12.02.2020

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/35306 Esas 2020/1336 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm, 5809 Sayılı Kanuna aykırılık suçundan dolayı mahkumiyet kararı verildiği ve temyiz talebinin reddedildiği belirtilmiştir. Yerel mahkemenin ek kararında bir isabetsizlik olmadığından, sanık müdafinin temyiz talebi reddedilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'un 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde. Bu kanunlar, adli para cezalarına ilişkin hükümlerle ilgilidir.

19. Ceza Dairesi 2019/35306 E. , 2020/1336 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi (Mahkumiyet)

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihlerine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üç bin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, temyize konu ek kararın ONANMASINA, 12/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.