MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 13/10/2011 gününde verilen dilekçe ile kasten öldürmeye teşebbüs nedeni ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/10/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava; kasten öldürmeye teşebbüs eylemi nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalının öldürme kastı ile iki el ateş etmesi sonucunda müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını, ameliyat olduğunu ve olay nedeni ile pisikolojisinin bozulduğunu; yapılan ceza yargılaması sonucunda davalının mahkumiyetine karar verildiğini belirterek manevi zararının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı; dava konusu olay sırasında kendisinin de davacının eylemi ile yaralandığını, hakkında hastane raporunun olduğunu ve tedavi gördüğünü belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalının davacıyı öldürme kastı ile hareket etmesi sonucunda kesinleşen ceza yargılamasına göre insan öldürmeye teşebbüs etmek suçundan mahkumiyetine karar verilmesi ve ceza yargılamasındaki maddi olguların hukuk hakimi için bağlayıcı olması nedenleri ile manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile davacı lehine 10,000 TL manevi tazminata karar verilmiştir.
Davacı hakkında olaydan hemen sonra düzenlenen, 10.09.2011 tarihli adli raporda; davacının sağ göğsünde ve sol uyluğunda iki adet kurşun giriş deliği olduğu, yaşamını tehlikeye sokan, basit tıbbi müdahale ile giderilmesi mümkün olmayan şekilde yaralandığı belirtilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi (TBK 56) hükmüne göre bedensel bütünlüğü zarara uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir
fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin
bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olayın oluş şekli, gelişimi, yaralanmanın şekli ve derecesi, tarafların durumu ile yukarıda açıklanan ilkeler gözetildiğinde, davacı yararına takdir olunan manevi tazminat tutarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm ve davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.