MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SUÇ : Yağma, hırsızlığa teşebbüs, tehdit, basit yaralama, 6136 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ...’ya yönelik etkili eylem suçundan açılan davada sanık ... hakkında ceza verilmesine yer olmadığına yönelik kararın, katılan sanık ... savunmanının yüzüne karşı verildiği, 15.05.2013 tarihinde verilen süre tutum dilekçesinde kararın “sanık savunmanı” sıfatı ile temyiz edilmesine karşın, gerekçeli kararın 27.06.2013 tarihinde tebliği üzerine aynı tarihli gerekçeli temyiz lahiyasında kararın “katılan sanık ... savunmanı” sıfatı ile temyiz edildiği; gerekçeli temyiz lahiyasından ise sanık ... hakkında tesis edilen mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu açıkça anlaşılması karşısında; sanıklar ... ve ... hakkında mağdurlar ... ve ...’a yönelik hırsızlığa teşebbüs; sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ...’a yönelik silahla tehdit ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükümleri ile sınırlı yapılan temyiz incelemesinde;
Hükmolunan hürriyeti bağlayıcı cezaların doğal sonucu olan 5237 sayılı TCK.nun 53.maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve Yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;

1-Sanık ... hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde, hüküm tarihinden sonra 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81.maddesiyle 5275 sayılı Yasanın 106.maddesinde yapılan değişikliklerin gözetilmemiş olması,

2-Mahkemece 5271 sayılı Yasa’nın 150. maddesi uyarınca, sanık ...’in savunmasını yapmak üzere zorunlu savunman görevlendirilmesi nedeniyle savunmana ödenen avukatlık ücretinin, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesindeki düzenlemeye açıkça aykırı biçimde, sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve katılan sanık ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 4.bendinin 6.parağrafındaki "ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesini" ibaresinin ve hükmün yargılama giderlerine ilişkin bölümünden sanık ... savunmanı için ödenen müdafii ücreti çıkartılarak, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.