Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/1543 Esas 2019/6074 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1543
Karar No: 2019/6074
Karar Tarihi: 28.03.2019

Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/1543 Esas 2019/6074 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Mahkemesi tarafından hakaret suçu sebebiyle sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Dosya incelendiğinde, sanığın hakaret eylemiyle suç işlediği ve bu suçun kanuna uygun olarak tespit edildiği belirtilmiştir. Ancak, uzlaşma işlemleri sırasında müştekilerden birinin uzlaşma teklifini kabul etmemesi sebebiyle, uzlaşmanın sağlanamadığı ve buna rağmen sanık hakkında düşme kararı verilemeyeceği ifade edilmiştir. Mahkeme kararında, 5271 Sayılı CMK'nın ‘Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir.’ şeklindeki düzenlemesi hatırlatılmıştır. Ayrıca, TCK’nın 43/2. maddesi gereği müştekiye yönelik sanık hakkında verilen mahkumiyet kararında CMK’nın 257/7. maddesi gereği amir hüküm karşısında bu madde uygulanması gerektiği belirtilmiştir.

18. Ceza Dairesi 2018/1543 E. , 2019/6074 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
5271 sayılı CMK"nın 253/7. maddesinde “Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir.” şeklindeki düzenleme karşısında, bozma ilamı sonrası, bozmaya uyularak uzlaşma işlemlerinin yapıldığı, müştekilerden üçünün uzlaşma teklifini kabul ettiği ancak müşteki ..."in kendisine yöneltilen uzlaşma teklifine olumsuz yanıt vermesi üzerine, anılan madde hükümleri uyarınca geçerli bir uzlaşma prosedürünün gerçekleştirilmemesi nedeniyle uzlaşmanın sağlanamadığı gözetilmeden, müştekiler ..., ... ve ..."na yönelik “hakaret” suçunda uzlaşma sağlandığından bahisle düşme kararı verilemeyeceği ve uzlaşmayı kabul etmeyen müştekiye yönelik sanık hakkında verilen mahkumiyet kararında ise, CMK’nın 257/7. maddesindeki amir hüküm karşısında TCK’nın 43/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmemiş ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşıldığından, suça sürüklenen çocuk ...’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 28/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.