Görevi kötüye kullanma - basit yaralama - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3424 Esas 2020/1712 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3424
Karar No: 2020/1712
Karar Tarihi: 21.10.2020

Görevi kötüye kullanma - basit yaralama - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3424 Esas 2020/1712 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanık, görevi kötüye kullanma ve basit yaralama suçundan yargılanmıştır. Mahkeme sanığın basit yaralama suçundan beraatine karar verirken, görevi kötüye kullanma suçundan mahkum etmiştir. Ancak müşteki tarafından yapılan katılma talebinin usulsüz olduğu gerekçesiyle yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir. Sanık hakkında görevi kötüye kullanmaktan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olarak yapılan temyiz itirazı ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin yanlış uygulanması nedeniyle kabul edilmiştir. Sanığın cezası, Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararına uygun bir şekilde yeniden değerlendirilecektir. Son olarak, sanık hakkında basit yaralama suçundan verilen beraat hükmü, tanıkların tutarlı beyanları doğrultusunda yeniden değerlendirilmeli ve sanığın yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmelidir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 257/1, 43/1, 62, 51. maddeleri
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi

9. Ceza Dairesi 2020/3424 E. , 2020/1712 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma, basit yaralama
Hüküm :Basit yaralama suçundan beraat
TCK.nın 257/1, 43/1, 62, 51 maddeleri gereğince mahkumiyet
erteleme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A)Sanık hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olarak katılan ... vekili tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Müşteki ...’nun yüklenen suçtan doğrudan zarar görmediği, usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği nazara alınarak müşteki ... vekilinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
B)Sanık hakkında önceden arayıp hacze geleceğini bildirerek müşteki ...’ye menfaat sağladığı ve katılan ...’in mallarına taşkın haciz yaparak katılan ...’yi maddi olarak zor duruma soktuğu gerekçeleriyle görevi kötüye kullanmadan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olarak sanık müdafii tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı/azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
C)Sanık hakkında basit yaralama suçundan verilen beraat hükmüne yönelik olarak katılan ... vekili ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tanık ... ve ...’ın tutarlı bir şekilde soruşturma ve kovuşturma beyanlarında sanığın katılana tokat attığını gördüklerini beyan etmeleri göz önüne alındığında suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşılması karşısında; sanığın yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekili ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21/10/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.