Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/815 Esas 2019/2501 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada ... ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 10/02/2016 tarih ve 2015/776-2016/84 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı aleyhine ortağı oldukları şirketin vergi ve kdv ödemelerinin payına düşen kısmını ödemediği iddiasıyla ... ... İcra Müdürlüğünde icra takibi başlattıklarını, davalının itirazı sonucu takibin durduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına ve davalının % 20 icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin davadan feragat ettiği, dosya kapsamındaki vekaletnamede vekilin davadan feragat yetkisinin bulunduğu gerekçesiyle HMK 307. maddesi uyarınca feragat nedeniyle davanın reddine ve davalı lehine vekalet ücretine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Şirket borcunun davacı tarafından ödenip, davalının sorumlu olduğu kısmına itirazın iptali istemine ilişkin davada mahkemece feragat nedeniyle davanın reddine ve davacı aleyhine kötü niyet tazminatına karar verilmiştir.
İİK. 67/2 maddesi gereğince takibinde haksız ve kötü niyetli olduğu belirlenen alacaklı aleyhine tazminata hükmedilmesi gerekmekte olup; eldeki davada davacı takip alacaklısının icra takibi yapmakta kötü niyetli olduğu kanıtlanmış değildir. İtirazın iptali davasından feragat edilmiş olması takibin kötüniyetli olduğuna delalet etmez.
Bu durumda mahkemece davalının kötüniyet tazminat isteminin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabul kararı verilmesi doğru olmayıp kararın bu nedenle bozulması gerekmekte ise de anılan eksikliğin giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın düzeltilerek ONANMASI gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın hüküm fıkrasının 2 numaralı bendinin karardan çıkarılmasına ve kararın düzeltilmiş bu durumu ile ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 01/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.