Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/10263 Esas 2015/20261 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai ücreti ile silah tazminatı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece verilen red kararı davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkeme, temyiz edilen kararın kesinlik sınırı altında kalması sebebi ile davacı vekilinin temyiz istemini 13.02.2014 tarihli ek kararı ile reddetmiştir. Temyiz isteminin reddine ilişkin verilen ek karar davacı tarafça süresi içerisinde temyiz edilmiştir. Her ne kadar dava dilekçesinde davacının toplam talebi 300,00 TL ise de, fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak açılan davada verilen ret kararı davacı vekili tarafından temyiz edildiğinden, dava konusu miktarın kesinlik sınırında kaldığının kabulü isabetli olmamıştır. Bu sebeple mahkemece temyiz isteminin reddine ilişkin verilen 13.02.2014 tarihli ek kararın ortadan kaldırılmasına karar verilmiştir.
Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile izin, fazla çalışma ve silah tazminatı alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ..., davacı ile aralarında işçi işveren ilişkisi olmadığını, husumetin kendilerine yöneltilemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket, davacının iş sözleşmesinin ihale bitimi nedeni ile sona erdiğini, davacının yeni alt işveren nezdinde çalışmasını sürdürdüğünü savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının ara vermeden yeni alt işverene bağlı olarak aynı işyerinde çalışmaya devam ettiği ve işyeri devri nedeni ile feshe bağlı alacaklara hak kazanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının işyerindeki çalışma düzeni ve bu çalışma düzeninde fazla çalışma yapıp yapmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davalı işyerinde oniki saat çalışma yirmidört saat dinlenme ve haftanın altı günü sekiz saatten kırksekiz saat çalışma şeklinde iki çalışma sistemi olduğu tanıklarca ifade edilmiştir. Yargılama sırasında dinlenen tanıklar, davacının her iki sistemde de çalıştığını beyan etmişlerdir. Davacı tarafından imzalanmamış olan puantaj kayıtlarından da davacının her iki sistemde de çalıştığı sonucuna ulaşılmaktadır. Her ne kadar mahkemece, imzasız puantaj kayıtlarına itibar edilerek davacının fazla çalışma yapması halinde puantaja işlendiği ve ödendiği, fazla çalışma yapmadığı dönem için ise kayıt bulunmadığı kabul edilerek sonuca gidilmişse de; davacının fazla çalışma süresi, puantaj kayıtları ve tanık anlatımları ile birlikte yeniden değerlendirilmeli ve her iki sistemde çalıştığı günler de belirlenerek haftada kırksekiz saat çalıştığı dönemde haftada üç saatten fazla çalışma alacağı hesaplanmalı, günlük onbir saati aşan çalışmadan birbuçuk saat ara dinlenmesi düşülmesi gerektiğinden davacının oniki saat çalıştığı günler için de birbuçuk saat ara dinlenmesi düşülerek hesaplama yapılmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.