Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2016/3043 Esas 2017/2522 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen günde davacı vekili Avukat ... ile davalı vekili Avukat ... geldi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye iş bedeli alacağının tahsili istemine ilişkindir.
Davanın açıldığı İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 11.10.2013 tarih, 2013/306 Esas ve 2013/365 Karar sayılı kararı ile ""somut olayda, eser sözleşmesinin mevcut olduğu ve eser sözleşmesinin de genel hükümler ve Türk Borçlar Kanunu"nun 470 (eski 355.) maddesinde düzenlendiği anlaşıldığından, mutlak ya da nispi ticari dava niteliği bulunmayan uyuşmazlığın genel mahkemelerde görülerek çözümlenmesi gerektiği"" gerekçesi ile görevsizlik kararı verildiği, kararın taraflarca temyiz edilmeksizin kesinleştiği, dosyanın talep üzerine gönderildiği Asliye Hukuk Mahkemesi"nde yapılan açık yargılama sonucunda davanın kısmen kabulü ile 134.478,00 TL alacak ile 2.188,00 TL delil tespiti giderinin ihtarnamenin tebliğ tarihi olan 19.07.2013 gününden işleyecek avans faizi ile birlikte davalı şirketten alınıp davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı şirket vekilince temyiz edilmiştir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunan 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu"nun 4. maddesinde her iki tarafın da ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan hukuk davalarının ticari dava sayılacağı, 5. maddesi uyarınca da ticari davalara bakma görevinin Asliye Ticaret Mahkemesi"ne ait olacağı düzenlenmiştir.
Somut uyuşmazlıkta davacı ve davalı, 6102 sayılı Kanun"un 124. maddesinde sayılan tüzel kişiliği haiz ticaret şirketi olup Kanun"un 16. maddesi uyarınca da tacir sayılmaktadırlar.
.Kanun"un 19. maddesinde tacirlerin yaptıkları işlemlerin ticari işletmeleriyle ilgili sayılacağı belirtilmiş ve tüzel kişi tacirler açısından bu karinen istisnası öngörülmemiştir.
Bu değerlendirmeler çerçevesinde, İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce eser sözleşmesinden kaynaklanan davaların mutlak veya nispi ticari davalardan olmadığı gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosyanın Asliye Hukuk Mahkemesi"ne gönderilmesi doğru olmamıştır. Bu nedenle davayı gören Asliye Hukuk Mahkemesi"nce anılan gerekçelerle dava dilekçesinin görev yönünden reddine ve 6100 sayılı Kanun"un 23/2. maddesi uyarınca karar kesinleştikten sonra dosyanın görevli ve yetkili olan İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"ne gönderilmesine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilmek suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi yerinde görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelemesine gerek olmadığına, 1.480,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davacıdan alınarak Yargıtay"daki duruşmada vekille temsil olunan davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 12.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.