Danıştay 3. Daire 2000/2786 Esas 2003/3290 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2000/2786
Karar No: 2003/3290

Temyiz Eden : Selçuk Vergi Dairesi Müdürlüğü-KONYA
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : 15.7.1999 tarihinde yapılan fiili envanter sonuçlarının 1.1.1999-15.7.1999 dönemi kayıtlarıyla karşılaştırılması sonucu dönem başı stokunda yer alan malların gerçekte 1998 yılı içinde satılarak kayıt dışı bırakıldığı, dönem sonu stokunda yer alan bir kısım malın eksik değerlendiği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak davacı adına 1998 yılı için re'sen salınan ağır kusur cezalı kurumlar vergisi ve fon payını; 31.12.1998 tarihli stok durumu dikkate alınarak 15.7.1999 tarihinde yapılan envanter sonucunda bulunan farkın, 1998 yılındaki belgesiz satışlara ait olduğuna ilişkin somut bir tespit bulunmadığı gerekçesiyle kaldıran … Vergi Mahkemesinin … gün ve E;…, K:… sayılı kararının; yapılan cezalı tarhiyatta yasaya aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi : 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 134.maddesinde,vergi incelemesinden maksadın,ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak tespit etmek ve sağlamak olduğu hükme bağlanmıştır.
Dava konusu olayda,davanın işyerinde 15.7.1999 tarihinde yapılan fiili envanter incelemesi ve alım satımı yapılan malların bir kısmı üzerinde ayrıca yapılan (1.1.1999-15.7.1999) kaydi envanter incelemesi neticesinde,davacı şirketin 31.12.1998 tarihindeki dönem sonu stok miktarının gerçek durumu yansıtmadığı,dolayısıyla 1998 yılı içinde bir kısım hasılatın kayıt dışı bırakıldığı kabul edilmiş ise de,1998 yılına ilişkin olarak hiçbir inceleme ve araştırmada bulunulmaksızın söz konusu envanter incelemesine göre matrah farkı belirlenmesi Vergi Usul Kanununun 134 üncü maddesindeki amaca uygun düşmediğinden Mahkeme kararında sonucu itibarıyla kanuna aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.



TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü:
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 134'üncü maddesinde vergi incelemesinin amacının, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılması, tespit edilmesi ve sağlanması olduğu belirtilmiş, 3'üncü maddesinde de vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin vergilendirmeye esas olacağı ifade edildikten sonra iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan ve olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu kurala bağlanmıştır.
Davacı kurumun satışını yaptığı 55 tür emtia üzerinde kurum yetkilisiyle birlikte yapılan fiili ve kaydi envanter neticesinde bir kısım malların 1998 yılında satıldığı halde bu satışlar için belge düzenlenmediği ve defter kayıtlarına intikal ettirilmediği, bu malların 1998 yılı dönem sonu mal mevcudu olarak değerlendirildiği ihtirazi kayıt konulmadan imzalanan ve maddi delil niteliğinde bulunan vergi inceleme raporu eki tutanakla saptanmış olduğundan ve dava aşamasında da bu malların 1998 yılı sonunda stokta bulunduğu iddiası kanıtlanmadığından, vergi inceleme raporunda; 1998 yılında gerçekleşen ortalama satış fiyatına göre bulunan satış hasılatından, envanter defterine kayıtlı maliyetin düşülmesi suretiyle bulunan matrah farkında yasaya aykırılık bulunmamaktadır.
Dönem sonu değerleme birim fiyatlarının düşük tutulduğu kabul edilen altı tür emtianın 1998 yılında satılan kısmıyla ilgili satış karının hesaplanmasında envanter defterinde kayıtlı değer hasılattan indirilmişken, stokta kalanlar için farklı değer aranmasında hukuka uygunluk bulunmadığından tarhiyatın bu matrah farkı üzerinden yapılan kısmının kaldırılmasında isabetsizlik görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kısmen kabulü ile … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının noksan beyan edilen satış hasılatından kaynaklanan matrah farkına ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, dönem sonu stokunun eksik değerlenmesinden kaynaklanan matrah farkına yönelik temyiz isteminin ise reddine, 492 sayılı Harçlar Kanununun 13'üncü maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine 28.5.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.