MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Davacı vekili, davacı işçinin kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin, fazla mesai ve tatil çalışmaları karşılığı ücret alacaklarının davalı işverenden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 22.05.2012 gün ve 2012/17040 Esas, 2012/18089 Karar sayılı kararı ile “davacının birden fazla talebi olduğu halde hüküm “Davacının bakiye kıdem tazminatı alacağı talebi ile yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin ıslahen kabulüne, sair taleplerinin vazgeçme nedeni ile REDDİNE,” şeklinde açıklandığı, bu şekilde kurulan ve açıklanan hükümde taraflara yüklenen hak ve borçların açık ve şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde belirtilmediği, 6100 sayılı yasanın 297, 298/2 ve 321. maddelerinde belirtilen zorunlu unsurların hiç birisini taşımadığı” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, “kısa karar gerekçeli karar bulunmadığı, bozmanın sorunu çözmediği, esasa değinen bir karar da olmadığı” bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

Dairemizin “davacının birden fazla talebi olduğu halde hüküm “Davacının bakiye kıdem tazminatı alacağı talebi ile yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin ıslahen kabulüne, sair taleplerinin vazgeçme nedeni ile REDDİNE,” şeklinde açıklandığı, bu şekilde kurulan ve açıklanan hükümde taraflara yüklenen hak ve borçların açık ve şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde belirtilmediği, 6100 sayılı yasanın 297, 298/2 ve 321. maddelerinde belirtilen zorunlu unsurların hiç birisini taşımadığı” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 18.02.2013 tarihinde oy birliği ile karar verildi.