Mahkemesi : İstanbul 12. İş Mahkemesi
Tarihi : 20.06.2013
No : 2012/642-2013/321

Dava, iş kazası sonucu ölen oğlu nedeniyle, maaş bağlanması istemine ilişkindir.

Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.

Hükmün, davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Davacının, 506 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olan oğlu iş kazası sonucu 2.7.2003 tarihinde ölmüş, bu nedenle, kendisine maaş bağlanması talebinde bulunmuş olup, davacının talebinin, ölüm aylığı mı yoksa, ölüm geliri mi, veya her ikisinin birden bağlanması olup olmadığı tam olarak anlaşılamamıştır. Bu nedenle, davacı isticvap edilerek talep sonucu açıklattırılmalıdır.

Öte yandan, mahkemece, davacıya tahsis talep tarihini takip eden aybaşı itibariyle ölüm aylığı bağlanmasına karar verilmiş, gerekçede ise; 506 sayılı Yasa"nın 24. maddesinde öngörülen koşulların oluştuğu kabul edilmiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinde, "Hüküm sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir", hükmü öngörülmüştür. Hükümlerin çelişkiden uzak ve infaza elverişli olması kamu düzeniyle ilgilidir.

Mahkemenin hükmünün, infaza elverişli olmadığı, aylık mı, yoksa, gelir bağlanmasına ilişkin mi, karar verildiği ve hangi tarihten itibaren hak kazanıldığı belirsizdir.

Anne ve babaya gelir bağlanmasını düzenleyen 506 sayılı Yasanın 24. maddesine göre, ölen sigortalının ana ve babasına gelir bağlanması için, ana ve babanın geçiminin sigortalı tarafından sağlanması gerekirken, anılan maddede, 06.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4958 sayılı Yasanın 35. maddesi ile yapılan değişiklik sonucu, “geçiminin sigortalı tarafından sağlanması” koşulu kaldırılarak, “sosyal güvenlik kuruluşlarına tabi çalışmayan veya 2022 sayılı Yasaya göre bağlanan aylık hariç olmak üzere buralardan her ne ad altında olursa olsun gelir veya aylık almayan anne ve babaya gelir bağlanacağı” belirtilmiştir.

506 sayılı Yasanın 99. maddesinde ise, iş kazalarıyla meslek hastalığı ve ölüm sigortalarından hak kazanılan gelir ve aylıkların, hakkı doğuran olay tarihinden itibaren 5 yıl içinde istenmezse zamanaşımına uğrayacağı, bu durumda olanların gelir ve aylıklarının, yazılı istek tarihini takip eden aybaşından başlayacağı belirtilmiştir.

Anne babaya ölüm aylığını düzenleyen 69. maddesinde de; "" Sigortalının ölümü tarihinde eşine ve çocuklarına bağlanması gereken aylıkların toplamı, sigortalıya ait aylıktan aşağı olursa, artanı, eşit hisseler halinde, sosyal güvenlik kuruluşlarına tabi çalışmayan veya 2022 sayılı Kanuna göre bağlanan aylık hariç olmak üzere buralardan her ne ad altında olursa olsun gelir veya aylık almayan ana ve babasına aylık olarak verilir. Ancak, bunların her birinin hissesi sigortalıya ait aylığın %25"ini geçemez.

Sigortalının ölümü ile eşine ve çocuklarına bağlanabilecek aylıkların toplamı, sigortalıya ait aylıktan aşağı değilse, ana ve babanın aylık bağlanma hakları düşer."" kuralı öngörülmüştür.

Mahkemece, davacının talebi açıklattırılarak sonucuna göre aylık/gelir bağlanma koşulları irdelenmeli, tahsis talebi bulunup bulunmadığı araştırılarak, talep yoksa, dava tarihini takip eden aybaşı itibariyle başlangıç tarihi belirlenmeli, ölüm geliri bağlanmasına ilişkin olarak 99. madde de gözetilmek suretiyle infaza elverişli karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

O hâlde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 12.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.