MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalı işyerinde 05.02.2000 tarihinde çalışmaya başladığını ve 06.02.2010 tarihine kadar çalıştığını, daha sonra hiçbir sebep gösterilmeden işten çıkartıldığını, davacının kamyon şoförü olarak çalıştığını, diğer işçiler en son 22:00"ye kadar çalışırken müvekkilinin bu saatten sonra da çalışmalarına devam ettiğini, çıktığı seferlerden gece 24:00"te döndüğünü, ancak fazla mesai parası ödenmediğini, haksız olarak işten çıkartılması ile birlikte hak ettiği kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin dini ve milli bayram alacakları, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti, ödenmeyen yirmialtı günlük ücretinin davalıdan alınmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın haksız ve yersiz açıldığını, davacının alacaklarının zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında hizmet süresi uyuşmazlık konusudur.
Dosya içeriğine göre davacının 05.02.2000 – 06.02.2010 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığını iddia ettiği, davalının ise davacının 08.11.2001-19.01.2009 ve 02.05.2009-06.02.2010 dönemlerinde işyerlerinde çalıştığını savunduğu, bilirkişice davacının hizmet döküm cetveline göre davalı iş yerinde işe giriş tarihinin 26.11.2002 olduğu, davacının 2001 yılı Ağrı ve İstanbul Müdürlükleri kapsamında sigortalı gösterildiği iş yerlerinin davalı işverene ait muhtelif şehirlerdeki şantiyeler olabileceği değerlendirilerek davacının 01.05.2001-06.02.2010 tarihleri arasında davalı iş yerinde çalıştığı kabul edilmiştir.
Somut olayda davacının hizmet döküm cetveline göre davacının talep ettiği dönem başlangıcı ile davalının kabul ettiği dönem başlangıcı arasında davacının ... ve ... işyeri nolu işyerlerinde sigortalı göründüğü ancak söz konusu iş yerlerinin davalı dışında başka şirketler olduğu görülmektedir. Zira bilirkişi raporunda da bu dönemler hizmet süresi içersinde kabul edilmemiştir. Ancak davacının 308005 nolu işyerinden 01.04.2001 tarihinde ayrıldıktan sonra başka bir iş yerinde ilk işe giriş tarihi 08.11.2001 tarihidir. Bu tarih davalıca işe giriş tarihi olarak beyan edilen tarihtir. Arada geçen süre içerisinde davacının kayıtlardan davalı iş yerinde çalıştığının tespit edilemediği, tanık beyanlarının da davacının bu sürede davalı iş yerinde çalıştığını ispata yeterli olmadığı gözetilmeksizin hizmet süresinin başlangıç tarihinin 01.05.2001 kabul edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Aynı zamanda hizmet döküm cetvelinde davacının davalı iş yerinden 19.01.2009 tarihinde çıkış işleminin yapıldığı ve 02.05.2009 tarihinde tekrar girişi olduğu anlaşılmaktadır. Davacı tarafından bu tarihlerde davalı iş yerinde çalışmaya devam ettiğinin ispat edilemediği gözetilmeksizin mahkemece bu sürenin hizmete esas süreye dahil edilmesi hatalıdır.
Yukarıda belirtilen hususlar çerçevesinde hizmet süresi tespit edilmeli alacaklar bu süre nazara alınarak hesaplanmalıdır.
3-Mahkemece bilirkişi raporuna atıfla davacının haftalık oniki saat fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmışsa da, bilirkişi raporunda davacının günlük çalışmasının hangi saatler arasında olduğu, buna bağlı olarak haftalık çalışma süresinin miktarı açıklanmamıştır.
Buna göre, ara dinlenme süreleri ve çay molaları varsa bunların net ve açık bir şekilde tespit edilerek davacı işçinin günlük çalışma süreleri belirlenerek, haftalık çalışma gün sayısı ile çarpılıp, kırkbeş saat düşülmesi suretiyle fazla çalışma süresi hesaplanması yönünde bilirkişiden denetime elverişli rapor alınması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, denetime elverişli bulunmayan hesaba göre hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç :
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.