MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar: Mahkumiyet
Ek karar: Suça konu belgenin dosyada delil olarak saklanması

Sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın, öncelikle sorgusunda beyan ettiği adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince MERNİS adresinde 19/07/2013 tarihli tebliğ işlemi usulsüz olup, 24/06/2013 tarihli asıl karara yönelik, öğrenme üzerine 30/04/2015 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu ve sanığın temyiz isteminin hem 24/06/2013 tarihli asıl karara, hem de 06/04/2015 tarihli ek karara yönelik olduğu kabul edildikten sonra; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 29/11/2016 tarihli 2013/11-142 Esas ve 2016/463 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, emanette bulunan eşyanın dosyada delil olarak saklanmasına ilişkin ek kararın temyiz kanun yoluna tabi olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Mahkûmiyet hükmüne yönelik olarak, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde ve Adli emanetin 2013/58 sırasında kayıtlı bononun dosyada delil olarak saklanmasına ilişkin 06/04/2015 tarihli ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan hükümlerin ONANMASINA, 04/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.