Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5215 Esas 2019/11932 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5215
Karar No: 2019/11932

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5215 Esas 2019/11932 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin verdiği karar, bir boşanma davası ve birleşen tedbir nafakası davasına ilişkindir. Davalı erkeğin temyiz itirazları incelenmiş, temyiz edilemeyecek olanların reddedilmesi sonucunda ilk derece mahkemesinin hükmettiği tedbir nafakasının yıllık miktarının 58.800,00 TL'yi aşmaması nedeniyle temyiz sınırı altında kaldığı belirtilerek davalı erkeğin tedbir nafakasına yönelik temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Diğer temyiz itirazları ise yerinde bulunmayan temyizler olarak reddedilmiştir. Kararın onanmasına karar verilmiş, aynı zamanda onama harcının temyiz edene yükletilmesi, peşin alınan harcın mahsubu ve başka harç alınmaması kararlaştırılmıştır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise HMK'nın 362. maddesi ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesidir. Karar tarihi itibariyle temyiz sınırı altında kalan para alacakları için 6100 sayılı HMK'nın 362. maddesi geçerlidir ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi uyarınca temyiz parasal sınırları her yıl yeniden değerleme oranında artırılır.

2. Hukuk Dairesi 2019/5215 E. , 2019/11932 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Nafaka-Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı erkeğin birleşen tedbir nafakası davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1.fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “58.800,00 TL” olarak belirlenmiştir. İlk derece mahkemesince hükmedilen tedbir nafakasının yıllık miktarı 13.200,00 TL olup karar tarihindeki kesinlik sınırı olan “58.800,00 TL"yi aşmadığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kalan para alacağına ilişkin karar kesindir. Açıklanan nedenle, davalı erkeğin tedbir nafakasına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı erkeğin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, davalı erkeğin tedbir nafakası davasına yönelik temyiz dilekçesinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 03.12.2019 (Salı)