Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16695 Esas 2020/1409 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16695
Karar No: 2020/1409
Karar Tarihi: 22.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16695 Esas 2020/1409 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı kapsamında, sanıkların kasten yaralama suçundan mahkumiyetlerine karar verilmiştir. Ancak, sanıkların temyiz talepleri reddedilmiştir. Kararda, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca temyiz taleplerinin reddedilmesinin gerekçeleri ayrıntılı bir şekilde açıklanmıştır. Ayrıca, sanık ... hakkındaki hükümler incelenmiş ve asgari seviyede haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan ve TCK'nin 53. maddesi ile ilgili bazı ibarelerin iptal edildiği kararına da atıfta bulunulmuştur. Detaylı olarak bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
- 5320 sayılı Kanun: Ceza Muhakemesi Kanunu'nun uygulanmasına ilişkin hükümler içeren bir kanundur.
- 1412 sayılı CMUK: Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun önceki bir versiyonudur ve halen bazı hükümleri yürürlükte bulunmaktadır.
- TCK'nin 29. maddesi: Haksız tahrik durumunda verilecek cezanın asgari seviyesini belirleyen bir madddir.
- TCK'nin 53. maddesi: İnfazda gözetilecek hükümleri içeren bir maddedir.

3. Ceza Dairesi 2019/16695 E. , 2020/1409 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER: Mahkumiyetler

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanıklar ... ve ...’ın temyizleri bakımından yapılan incelemede,
Sanıkların 10.03.2016 tarihinde tebliğ olunan kararı, CMUK’un 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 25.03.2016 tarihinde temyiz etmeleri nedeniyle, sanıkların temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında kasten yaralamadan kurulan hükümler bakımından yapılan incelemede,
İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığa verilen hapis cezaları bakımından Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 22.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.