İTİRAZ
Dolandırıcılık suçundan sanık hakkında yapılan duruşma sonunda; anılan suçtan sanık hakkında İstanbul Anadolu 64. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 08/04/2016 tarih 2015/393-2014/73 sayılı mahkumiyet kararının sanık tarafından temyizi üzerine, Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesinin 02.11.2017 tarihli ilamı ile 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçların uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle sanığın hukukî durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekliliği sebebiyle bozulmasına karar verildiği, uzlaştırmanın sağlanamaması üzerine Mahkemesince 11.09.2018 tarih 2017/579 Esas ve 2018/686 sayılı kararı ile bu kez hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verildiği, anılan kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 04.12.2018 tarih ve 2018/7008 Esas- 2018/17470 karar sayılı ilamımız ile bu kez infaza konu ilâmdaki hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle sanığın hukukî durumunun yeniden değerlendirilmesi için kararın bozulmasına karar verildiği, bu karara karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 31.12.2018 tarih ve KD-15- 2018/80922 sayılı yazısı ile özetle, Yargıtay 15. Ceza Dairesi tarafından aynı nedenlerle yani uzlaştırma işlemlerinin yapılması için hükmün bozulmasına karar verildiği, mahalli mahkemece dosya uzlaştırma işleminin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği, müştekinin adresinde annesine yapılan tebligata rağmen süresinde uzlaştırma bürosuna başvurmaması nedeniyle uzlaştırma işlemi başarısızlıkla sonuçlandığı, mahkeme tarafından yeniden mahkûmiyet hükmü kurulduğu, bu nedenle yeniden uzlaştırma işleminin yapılmasına gerek bulunmadığı, mahkemenin kararının onanması gerektiği yolunda itiraz talebinde bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 31.12.2018 tarih ve KD-15- 2018/80922 sayılı itirazı yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 04.12.2018 tarih ve 2018/7008 Esas- 2018/17470 sayılı Bozma kararı kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 02/11/2017 tarih ve 2017/22016-2287 E.-Karar sayılı bozma ilamı öncesi kurulan hükümde tayin edilen 5 ay hapis ve 80,00 TL adli para cezasının aleyhe temyiz bulunmadığından sanık lehine kazanılmış hak oluşturduğu olayda; bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında 5 ay hapis cezası ile birlikte 100,00 TLadli para cezasına da hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden yalnızca 5 ay hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanık ..."in temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 15.01.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.