MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, çalıştığı sürece her gün mesai yaptığını, mesai ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma alacağının ödetilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, fazla çalışma ücreti alacağı bulunmadığını, davacının ücretlerin ödenmesi sırasında fazla çalışma ücreti alacağı olduğu yönünde herhangi bir ihtiraz-i kayıt belirtmediğini, öncelikle işveren kayıtlarının incelenmesi gerektiğini, fazla çalışma süresi toplamının 1 yılda 270 saatten fazla olamayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla çalışma ücretinin hesabında davalı tarafça dosyaya sunulan yıllık izin belgelerinin değerlendirilmemesi hatalıdır.
3- Davacı faiz türü olarak dava dilekçesinde reeskont faizi istemiştir. Ücrete uygulanacak faiz türü 4857 Sayılı Yasa’nın 34. maddesinde belirtilmiştir. Bu nedenle mahkemece en yüksek banka mevduat faizini geçmemek kaydıyla reeskont faizine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.