Danıştay 10. Daire 2021/2919 Esas 2021/3195 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2021/2919
Karar No : 2021/3195

TEMYİZ EDEN (DAVACILAR) : 1- …
…
6- …

VEKİLLERİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı

VEKİLİ : Av. …

DAVALI YANINDA MÜDAHİL : …

İSTEMİN_KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:..., T:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacılar yakını ...'ın 07/08/2017 tarihinde vefat etmesi olayında, 112 acil servis doktorunun teşhis koymada ve uygun tedavi yöntemini belirlemede gerekli dikkat ve özeni göstermediğinden bahisle hizmet kusuru bulunduğu ileri sürülerek uğranıldığı iddia edilen zararlara karşılık 1.000,00 TL maddi, 170.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 171.000,00 TL tazminatın ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... İdare Mahkemesinin ... tarih ve E:…, K:... sayılı kararıyla; davacılar yakını ...'ın muayenesine katılan hekimlerin ve yardımcı sağlık personelinin yaptığı tüm işlemlerin tıp kurallarına uygun olduğu, ilgilinin ölümünün kalp hastalığı sonucunda meydana geldiği hususlarının Adli Tıp Kurumu Başkanlığı'nca düzenlenen bilirkişi raporu ile ortaya konulması karşısında, olayın meydana gelmesinde idareye atfedilecek bir hizmet kusur bulunmadığı, idarenin kusursuz sorumluluğunu gerektirecek herhangi bir durumun da uyuşmazlıkta mevcut olmadığı gerekçesiyle, maddi tazminat istemi yönünden davanın reddine; Adli Tıp Kurumu raporu ile davalı idareye kusur atfedilmemiş olsa da, davacılar yakınının tedavi sürecinde yaşamış olduğu olayın ölümüne etkisi ile ilgili maddi gerçeğe hiçbir zaman ulaşılamayacak ve ömür boyu şüphe duyulacak olması nedeniyle davacıların manevi tazminat isteminin kısmen kabul edilmesi gerektiği gerekçesiyle, manevi tazminat istemi yönünden davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine ve toplam 60.000,00 TL manevi tazminatın davacılara ödenmesine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdare Dava Dairesinin … tarih ve E:..., K:... sayılı kararıyla; davacıların, ... İdare Mahkemesi kararının davanın reddine yönelik kısımlarına ilişkin istinaf başvurusunun reddine; Adli Tıp Kurumu raporu uyarınca tazmin borcu doğuracak herhangi bir hukuksal sorumluluk sebebinin bulunmadığı gerekçesiyle, davalı idarenin, ... İdare Mahkemesi kararının davanın kabulüne yönelik kısmına ilişkin istinaf başvurusunun ise kabulüne, kabule ilişkin kısımların kaldırılmasına ve davanın reddine kesin olarak karar verilmiştir.
Anılan kararın davacılar tarafından temyiz edilmesi üzerine ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdare Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:..., T:... sayılı kararıyla; temyiz edilen ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 46. maddesi uyarınca kesin ve temyiz edilemeyecek nitelikte olduğu gerekçesiyle, davacıların temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ_EDENLERİN_İDDİALARI : Davacılar tarafından, Bölge İdare Mahkemesinin esasa yönelik kararının temyize açık olduğu ve bu nedenle, temyiz isteminin reddine yönelik ara kararının bozulması gerektiği; bilirkişi raporunun kusurlu olduğu, taraflara tebliğ edilmediği, bu nedenle Bölge İdare Mahkemesince verilen esasa yönelik kararın da hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI_TARAFIN_SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, temyiz istemlerinin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacıların temyiz istemlerinin reddine,
2. ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdare Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:..., T:... sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ... Bölge İdare Mahkemesi 7. İdare Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... İdare Mahkemesine gönderilmesine, artan posta ücretinin istemleri halinde davacılara iadesine, 09/06/2021 tarihinde kesin olarak, oy çokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun Temyiz başlıklı 46. maddesinin birinci fıkrasında, "Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin aşağıda sayılan davalar hakkında verdikleri kararlar, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi Danıştayda, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde temyiz edilebilir" kuralı yer almış, maddenin devamında, temyiz edilebilecek kararlar; açılan davanın konusu esas alınarak belirlenmiş, aynı fıkranın (b) bendinde, "Konusu yüz bin Türk lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemler hakkında açılan davalar"da verilen kararların temyiz edilebileceği kurala bağlanmış; aynı Kanun'un ek 1. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca, bu Kanunda öngörülen parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulandığından, davanın açıldığı 30/04/2018 tarihinde temyiz parasal sınırının 117.000,00 TL olduğu görülmüştür.
2577 sayılı Kanun'un yukarıda aktarılan maddelerinin birlikte değerlendirilmesinden; konusu belli bir parayı içeren; tam yargı davalarında verilen kararlardan hangilerinin temyizen inceleneceği hususunda; "davanın konusu ve "Kanun tarafından öngörülen miktarı aşma" ölçütlerinin getirildiği anlaşılmaktadır.
İdari eylemler nedeniyle açılan tam yargı davalarında verilen kararların, 2577 sayılı Kanun'un 46/1-(b) maddesi uyarınca temyize tabi olup olmadığının; "verilen kararlar"ın tarihine göre değil, davanın konusu olan parasal miktara göre belirleneceği hükme bağlandığından; bu husustaki değerlendirmenin, dava açma tarihinde yürürlükte bulunan temyiz parasal sınırının esas alınarak yapılması gerekmektedir.
Aksi yönde yapılacak uygulamanın, 2577 sayılı Kanun'un 46. maddesinde belirtilen parasal sınırların yıl itibariyle yeniden değerleme oranında arttırılması nedeniyle; bu tür davaların açıldığı yılda sonuçlanmaması halinde; kararın temyize tabi olup/olmama dolayısıyla davanın taraflarının bu kanun yolununu kullanıp, kullanamama durumunun değişmesine neden olacağı ve bu durumun ise; kanun yollarına başvurma açısından, kanuni açıklık bulunmaması sonucunu doğuracağı açıktır.
Dosyanın incelenmesinden, davanın açıldığı 30/04/2018 tarihinde temyiz parasal sınırının 117.000,00 TL, dava konusu tazminat miktarının ise 171.000,00 TL olduğu; davanın, açıldığı 2018 yılındaki temyiz parasal sınırının üzerindeki bir miktara ilişkin olduğu; ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdare Dava Dairesinin esasa yönelik kararının 2577 sayılı Kanun'un 46. maddesinde sayılan davalara ilişkin olması nedeniyle temyize tabi olduğu ve bu nedenle, anılan Dairenin "temyiz isteminin reddine" yönelik kararının bozulması gerektiği görülmektedir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacıların temyiz isteminin kabulü ile temyize konu Bölge İdare Mahkemesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle, aksi yöndeki Daire kararına katılmıyorum.