MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA



Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/04/2014 tarih ve 2013/225-2014/113 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 26.12.2011 tarihinde gerçekleştirdiği 41.sınıftaki dergi, kitap, gazete v.b. yayımlama hizmetlerini içeren, "ÇAĞRI YAYINLARI+ŞEKİL" ibareli, 2011/115438 sayılı marka tescil başvurusunun davalı Kurum Markalar Dairesi tarafından "ÇAĞRI" ibareli, 41.sınıftaki dergi, kitap, gazete v.b. yayımlama hizmetlerini içeren 02.06.2004/16243 ve 08.04.2011/29468 sayılı markalar mesnet alınarak 556 sayılı KHK"nın 7/b maddesi uyarınca reddedildiğini, ret kararının kaldırılması amacıyla itirazda bulunduklarını, ancak itirazın ..."nın 2013/M-3914 sayılı kararıyla reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, zira Türkiye Yayıncılar Birliğinin üyesi olan müvekkilinin başvuru konusu işareti 35 yıldır yayıncılık sektöründe kullanmakta olduğunu, ikiyüzden fazla eserinin yayımladığını, birçok gazete ve dergide tanıtımına ilişkin görsel ve yazılar bulunduğunu, işaretin tanınmış bir marka haline getirildiğini, davalının redde mesnet aldığı markanın ise bir kez bile yayıncılık sektöründe kullanılmadığını, kaldı ki başvuru konusu işaretle redde mesnet alınan markalar arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik de bulunmadığını, işaretlerin farklı olduğunu, bu farklılıkların işaret ve redde mesnet markaları ayırt edilemeyecek derecede benzer olmaktan çıkardığını, sadece çağrı ibaresinden yola çıkılarak iltibasın varlığı sonucuna ulaşılamayacağını, başvuruda kelime unsuru dışında şekil unsurunun da yer aldığını ileri sürerek TPMK ...’nın 2013/M-3914 sayılı kararının iptaline ve başvurunun tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili; başvuru konusu işaretle redde mesnet alınan markaların ÇAĞRI esas ve ayırt edici unsurunu barındırdıklarını, aynı hizmetleri içerdiklerini, "yayınları" ibaresinin başvuruda yapılacak işleri gösteren yardımcı unsur konumunda bulunduğunu, mesnet markalar ve başvuru konusu işaretin görsel, sescil ve anlamsal olarak bütünü itibarı ile bıraktığı izlenim itibarı ile ortalama tüketicileri iltibasa düşürebilecek derecede benzer olduklarını, bunun ilk bakışta ve açık olarak görüldüğünü, çünkü başvuru ile redde mesnet markaların ÇAĞRI ifadesi itibariyle de dikkat çekici seviyede benzer olduklarını, davacı başvurusunun konusu olan işaretin kullanılmış, redde mesnet markanın ise kullanılmamış olmasının, başvurunun mutlak ret nedeninden etkilenmeksizin tesciline olanak sağlamayacağını, ret kararının hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, başvuru konusu işaret ile tescilli bir marka arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal bir benzerlik olup olmadığının tespitinde her iki işaretin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak münferit unsurlardan ziyade bütünü itibarı ile yarattığı izlenimin nazara alınması gerektiği, redde mesnet alınan markanın "ÇAĞRI" ibaresinden oluşup, asıl ve ayırt edici unsurunun ÇAĞRI ibaresi olduğu, zira bu sözcüğün diğer unsurlara göre oldukça büyük ve ilk bakışta göze çarpacak biçimde yazılmış olduğu, şeklin ayırt ediciliğe hiç bir katkısının bulunmadığı, yazıldığı biçimde okunduğu, başvuru konusu işaretin de "ÇAĞRI YAYINLARI+ŞEKİL" ibaresinden oluşup, bu işaretin de asıl ve ayırt edici unsurunun "ÇAĞRI" ibaresi olduğu, "yayınları" ibaresinin "ÇAĞRI" ibaresine göre geri plânda bırakıldığı, öte yandan anılan ibarenin başvuru kapsamında yer alan 41. sınıf hizmetler bakımından ayırt ediciliği bulunmayan ve herkesin kullanımına açık bir ibare olduğu ve ayırt edicilik vasfının da bulunmadığı, ayrıca başvuruda yardımcı unsur konumunda bulunduğu, şeklin ise ayırt ediciliğe bir katkısının bulunmadığı, her iki işarettede “ÇAĞRI” ibaresinin ön plana çıktığı dikkate alındığında ilk bakışta her iki markanın da ayırt edilemeyecek kadar benzer olup markadan yararlanmak isteyen ortalama düzeydeki yararlanıcı ve tüketicilerin ilk bakışta ve derhâl her hangi bir araştırma yapmaya gerek kalmaksızın bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki marka olduğunu algılamalarının mümkün olmadığı, başvuru konusu işaretin 41. sınıf hizmetleri bakımından halen kullanılıyor olmasına karşın mesnet markanın fiilen kullanılmamasının başvurunun tesciline olanak sağlamayacağı, bu yönüyle davaya konu TPMK ... kararının hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz edilmiştir.
Dava marka tescil başvurusunun reddine ilişkin TPMK ... kararının iptali isteminden ibarettir.
556 sayılı KHK 7/1-b maddesi uyarınca başvurunun mutlak red sebepleri kapsamında reddedilebilmesi için işaretlerin aynı ya da ayırt edilemeyecek kadar benzer olması gereklidir.
Somut uyuşmazlıkta davacı başvuru markası “ÇAĞRI YAYINLARI+ŞEKİL”; TPMK tarafından başvurunun reddine mesnet alınan markalar ise “çağrı+ŞEKİL” unsurlarından oluşmaktadır. Bu durumda dava konusu başvurunun ve mesnet markaların açıklanan nitelikleri ve barındırdıkları şekil unsurları birlikte değerlendirildiğinde 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğundan söz edilemez.
Şu halde, Mahkemece taraf markaları arasında iltibas oluştuğu yönünde izlenim oluşmuş ise de, bu hususun 556 sayılı KHK’nın 8. maddesi kapsamında nisbi red sebebi olarak itiraz üzerine değerlendirilebileceği, taraf markaları arasında KHK’nın 7. maddesi
kapsamında aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunmadığı göz önünde bulundurularak bir karar vermek gerekirken ... kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 01/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.