MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık ... hakkında kurulan hüküm açısından yapılan incelemede,Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03/04/2018 tarih, 2014/851 Esas ve 2018/144 Karar sayılı kararı uyarınca aynı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 15/11/2018 tarih 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararı uyarınca farklı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmadan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın Cumhuriyet Savcısının esas hakkındaki görüşünü bildirdiği ve hükmün açıklandığı son oturumda hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak mahkumiyetine karar verilmesi savunma hakkının sınırlandırılması niteliğinde olduğu şeklindeki kararları uyarınca başka suçtan Çivril K 2 Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olan ve duruşmalardan vareste tutulmaya dair bir talebi de bulunmayan sanık ...’nün kısa kararın okunduğu oturuma getirtilmeyerek savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 196. maddesine aykırı davranılması,
2-Kısa ve gerekçeli kararda, hırsızlık suçundan hüküm kurulurken yasa maddesi gösterilmeyerek CYY"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3-Müştekinin olay günü arabasını kilitlediğini belirttiği ancak sanıkların aracın kilitli olmadığını, kapılarının açık olduğunu beyan etmeleri ayrıca olay yeri inceleme raporuna göre de araçta herhangi bir zorlama izinin olmadığının belirtilmesi karşısında, gerekirse müşteki ve olay günü müşteki ile birlikte araçta bulunan çalışanlar da tanık sıfatıyla da dinlenilerek, kamera kayıtlarında araç park edilirken kilitlenme olup olmadığı ve sanıkların kapıyı nasıl açtığı yönüyle gerekirse bilirkişi marifetiyle incelenip, aracın kilitli olup olmadığı konusunda oluşan tereddüt giderilerek sonucuna göre 5237 sayılı TCK’nun 141 veya 142/1-b maddelerinden hangisinin uygulanacağının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden sanıklar hakkında aynı Yasa’nın 141/1. maddesinden uygulama yapılması,
4-Müşteki vekilinin 30/05/2013 tarihli celsede 25.000,00 TL civarında eksik olduğunu düşündüğünü, kısmi ödeme konusunda bir sonraki celse beyanda bulunacaklarını ifade etmesi karşısında ayrıca sanık ...’ın saklamış olduğu 90.000,00 TL nin ne şekilde ele geçtiği hususundaki çelişki de giderilerek, sanıklar tarafından sonradan gerçekleştirilen bir ödeme olup olmadığı, zararın tamamının giderilip giderilmediği, zarar gideriminin hangi aşamada olduğu açıklığa kavuşturularak, kısmi ödeme konusunda muvafakat olup olmadığı sorularak sonuçlarına göre sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden uygulama yapılması,
5-Sanıklar hakkında gerekçe kısmında 5237 sayılı TCK’nun 62. maddesi gereğince indirim yapılacağı ancak hüküm kısmında anılan maddenin uygulanmayacağı belirtilmesi karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı konusundaki çelişkinin giderilmesi gerekliliği,
6-T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
7-Sanık ... hakkında adli sicil kaydına göre 5237 sayılı TCK’nun 58. maddesi uygulanırken esas alınan ilamdan daha ağır olan, Aydın 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2006/902 Esas ve 2007/355 Karar sayılı, 13.09.2007 kesinleşme ve 29.09.2011 yerine getirme tarihli, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesinde düzenlenen suç nedeniyle verilen 2 yıl hapis cezası içeren ilamının tekerrür uygulamasına esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
8-5271 sayılı CMK"nun 324. maddesinin 2. ve 3. fıkralarında yargılama giderlerinin neleri kapsayacağının, kimin tarafından belirleneceğinin, kime ve nasıl yükletileceğinin düzenlendiği, buna göre iştirak halinde her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise paylarına düşen oranın belirlenerek karar verilmesi gerekirken yargılama giderleri ile ilgili infazda tereddüde yol açacak şekilde sanıklardan eşit olarak tahsiline hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
9-Kabul ve uygulamaya göre de;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ..."nün temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sanıklar ..., ... açısından hükümlerin açıklanan sebeplerden dolayı, sanık ... açısından ise diğer yönleri incelenmeyen şekilde tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun"un 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca yeni hükümler kurulurken sanıkların hem ceza süresi hem de tekerrür uygulaması açısından kazanılmış haklarının gözetilmesine, 11/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.