Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/10184 Esas 2015/20012 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve hafta tatili alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş sözleşmesinin devamsızlık haklı sebebine dayanılarak feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacının hafta tatili alacağı talebi tanık anlatımlarına göre 2011 yılı Ocak - Temmuz ayları ile sınırı olarak hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıklarından biri 2011 yılı ve sonrasında hafta tatillerinde çalıştıklarını, diğeri ise 2011 yılı Ağustos ayından sonra hafta tatili çalışması yapıldığını, bir başka davacı tanığı da 2010 ve 2011 yıllarında hafta tatili çalışması yapılmadığını beyan etmiştir. Davacı tanık anlatımlarının birlikte değerlendirilmesi ile davacının 2011 yılı Ocak-Temmuz ayları arasında hafta tatili çalışması yaptığını yöntemince yeterli ve somut delillerle ispatlayamadığı anlaşıldığından, anılan isteğin reddi yerine kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-4857 sayılı İş Kanunu"nun 74/son maddesinde “Kadın işçilere bir yaşından küçük çocuklarını emzirmeleri için günde toplam birbuçuk saat süt izni verilir. Bu sürenin hangi saatler arasında ve kaça bölünerek kullanılacağını işçi kendisi belirler. Bu süre günlük çalışma süresinden sayılır.” şeklinde düzenleme bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı işçi süt izinlerinin kullandırılmadığını ve bu sürelerde çalıştığını ileri sürerek çalıştırıldığı süreler yönünden fazla çalışma alacağı talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının doğum izninden sonra işe başladığı tarihten çocuğunun bir yaşına geldiği tarihe kadar olan dönem için günde bir buçuk haftada dokuz saatten %50 zamlı ücret üzerinden fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır. Davacının süt izni kullanması gerekirken çalışması halinde, bu günlere ilişkin ücretin zamsız ücret üzerinden hesaplanması gerekir. Zira süt izninde geçen sürelerin çalışma süresinden sayılacağı düzenlenmiş olup, bu sürelerde çalışılması halinde zamlı ücretten ödeme yapılması gerektiği yönünde bir düzenleme bulunmamaktadır. Davacının süt izni alacağı zamsız ücrete göre hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.