Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/2335 Esas 2021/8114 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2335
Karar No: 2021/8114
Karar Tarihi: 22.11.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/2335 Esas 2021/8114 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebinde bulundu. Ağır Ceza Mahkemesi, davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne karar vererek, davalıdan alınarak davacıya 2.000 TL manevi tazminat ödenmesine hükmetti. Davalı vekili, kararı temyiz etti ancak temyiz sınırı nedeniyle istemi reddedildi. Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 3.200 TL olduğu ve davacının silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 1 yıl 2 ay 15 gün tutuklu kaldığı ve makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayarak hakkında hüküm verilmediği gerekçesiyle 2.000 TL tazminat ödeneceği belirtildi. Kanunlar açısından ise karara 6100 sayılı HMK’nın geçici 3.maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’un 427. ve ek 4.maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin isteme aykırı olarak reddedileceği belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2020/2335 E. , 2021/8114 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 3.200,00 TL olduğu ve silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 13.02.2012-02.05.2013 tarihleri arasında 1 yıl 2 ay 15 gün tutuklu kalan davacının, CMK"nın 141/1-d. maddesi uyarınca "Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen" hükmüne dayanılarak hükmedilen tazminat miktarının 2.000,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 22.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.