Cinsel taciz - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/8541 Esas 2019/9420 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar haklarında hakaret suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, sanıklar haklarında hakaret suçundan doğrudan verilen 1.500"er TL para cezalarının miktarları itibarıyla kesin olmasından dolayı hükümlerin temyizi mümkün bulunmadığından, sanıkların anılan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıklar haklarında cinsel taciz suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıkların yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazları ile O Yer Cumhuriyet Savcısının sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa uygun kabule göre, sanıkların atılı suçu zincirleme şekilde işlemeleri nedeniyle haklarında 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin ayrı ayrı tatbiki gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması suretiyle cezaların eksik tayini,
5237 sayılı TCK"nın 105/1. maddesinde hapis ve adli para cezaları seçimlik olarak yer alıp, aynı Kanunun 50/2. maddesi uyarınca hapis cezasının tercih edilmesi halinde bunun adli para cezasına çevrilmesinin mümkün bulunmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde temel cezanın hapis olarak belirlenmesinin ardından bu cezanın adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.