BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 1.Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesi



Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 20.04.2016 gününde verilen dilekçe ile eski hale getirme bedeli talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 23.01.2018 günlü hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. ... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine ilk derece mahkemesinin 05.06.2018 tarihli ek kararı ile HUMK"nun 432-426/F maddesi gereğince temyiz talebinin reddine dair verilen ek kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, davalılar tarafından el atılan mera vasıflı 226 parsel sayılı dava konusu taşınmazın eski hale getirilmesi için gerekli olan 14.707,22TL bedelin ..."dan; 13.597,92TL"nin ..."dan; 11.093,00TL"nin ..."dan; 14.760,90TL"nin ..."dan; 14.760,90TL"nin ..."dan; 13.955,76TL"nin ..."dan; 13.597,92TL"nin ..."dan; 29.593,37TL"nin ..."dan, fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla zararın doğduğu tarihten itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.
... 5.Asliye Hukuk Mahkemesi 2016/236 E. 2018/29 K. sayılı ve 23.01.2018 tarihli kararı ile el atmanın mevcut olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı ... vekilinin istinaf başvurusu üzerine hükmü inceleyen ... Bölge Adliye Mahkemesi 1.Hukuk Dairesi; 20.04.2008 tarih, 2018/308 E. 2018/381 K. sayılı Kararı ile ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 23/01/2018 tarih ve 2016/236 Esas, 2018/29 Karar sayılı hükmünün usul ve esas yönünden hukuka uygun bulduğundan, davacı vekilinin istinaf başvurusunu 6100 sayılı HMK"nın 353/1-b-1 ve HMK"nin 353/1-a maddesi uyarınca, kesin olmak üzere reddine karar vermiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı davacı ... vekilinin temyiz isteminde bulunması üzerine, ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesi 05.06.2018 tarihli ek kararı ile Bölge Adliye Mahkemesi Kararının kesin olarak verilmiş olduğu gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar vermiştir.
Davacı ek kararın temyizinde, dava değerinin temyiz sınırının üstünde olduğunu belirterek, yerel mahkeme kararının kaldırılmasını ve Bölge Adliye Mahkemesi kararının esastan bozulmasını istemiştir.
... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 05.06.2018 tarihli ek kararına gelince; davacı ...’nin temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı olduğundan, değerlendirmenin bu mahkemece yapılması gerektiği düşünülmeden yerel mahkemesince temyiz talebinin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle karar kaldırılarak hükmün esastan incelenmesine geçilmiştir.
Dava, meranın eski hale getirilmesi için gereken bedelin tahsili istemine ilişkindir. Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı ...’dan 14.707,22 TL"nin, Zülfikar Çakır’dan 13.597,92TL"nin, ...’dan 11.093,00TL"nin, ...’dan 14.760,90TL"nin, ...’dan 14.760,90TL"nin, ...’dan 13.955,76TL"nin, ...’dan 13.597,92TL"nin, ...’dan 29.593,37TL"nin zararın doğduğu tarihten itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir. Davacı ..., dava değeri olarak 10.000,00TL göstermiş ise de 492 sayılı Harçlar Yasasını 13/j maddesine göre ... harçtan muaf olup dava açılırken harç yatırmaları gerekmediği gibi davayı ıslah ederek harç tamamlamaları da gerekmez. HMK’nun 341/2. maddesinde; miktar veya değeri bin beşyüz Türk Lirasını (2018 yılı için 3.560,00TL) geçmeyen malvarlığı davalarına ilişkin kararların kesin olduğu; 3. maddesinde ise, alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda binbeşyüz Türk Liralık kesinlik sınırının alacağın tamamına göre belirleneceği hükmü yer almaktadır. Bu hükümler çerçevesinde davacının her bir davalıdan istediği miktarlar değerlendirildiğinde Bölge Adliye Mahkemesinin 2018/308 E. 2018/381 K. sayılı ve 20.04.2018 tarihli Kararının HMK"nun 353/1-a maddesi uyarınca, kesin olarak verilmesi doğru görülmemiş ve kararının kaldırılması gerekmiştir.
Somut olayda; ... adına tarla niteliği ile kayıtlı 194 parselin Mera Komisyonunun 13.04.2007 tarihli kararı ile Beyköy Köyü Tüzel Kişiliği adına tahsis edildiği, 194 parselin ifraz edilerek 226, 227, 228, 229 ve 230 parsellerin oluştuğu ve 11.01.2008 tarih 168 yevmiye no ile mera siciline kayıt edildiği, 16.04.2014 tarihinde yapılan toplulaştırma işlemi sonucu 226 parselin bir kısmı 113 ada 1 parsel, bir kısmı da 129 ada 1 parsel altından mera olarak kaydedilmiştir. Davalılar hakkında Karataş Kaymakamlığı tarafından 30.08.2008 tarihinde meraya tecavüzleri nedeniyle men kararı verildiği ve 06.08.2008 tarihinde Asliye Ceza Mahkemesinde meraya tecavüz nedeniyle dava açıldığı, dava sonucunda mera olarak tahsis edildikten sonra kullanmayı bırakmayarak devam ettikleri gerekçesiyle verilen mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geriye bırakıldığı anlaşılmıştır. Bu davanın konusu ise meranın eski hale getirilmesi için gerekli masrafların tahsili istemine ilişkindir. Dava konusu taşınmaz kadim mera olmayıp ... adına kayıtlı tarla niteliğindeki taşınmazın mera komisyon kararı ile mera kapsamına alınmasıyla bu niteliği kazanmıştır. Bu durumda davacıların mera vasfını bozduğundan bahsedilemeyeceğinden davacı vekilinin işin esasına yönelik istinaf istemini esastan reddeden bölge adliye mahkemesi kararında bir isabetsizlik bulunmadığından hükmün onanması gerekmiştitr.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle, ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 05.06.2018 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararının kaldırılmasına, işin esasına girilerek yapılan inceleme sonucunda Böge Adliye Mahkemesinin 2018/308 E. 2018/381 K. Sayılı ve 20.04.2018 tarihli kararının yukarıda açıklanan gerekçelerle ONANMASINA, 27.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.