Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/4707 Esas 2014/13327 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı vergi idaresinin 11.10.2010 tarihli haciz ihbarnamesi ile borçlu..."in borcundan dolayı davacı şiirketteki alacaklarını haciz konulduğunu bildirdiğini,ancak bildirime süresinde itiraz edilemidiğinden davacı şirkete ödeme emri gönderildiğini, davacı şirketin borcunu 2009 yılında ödediği ve bir borçlarının olmadığının tesbitini talep etmiştir.
Davalı alacaklı vergi idaresi vekili, ispat külfetinin davacıda olduğunu ve borçlu olmadığını ispat etmesi gerektiğini belirtmiştir.
Mahkemece, toplanan delil ve alınan bilirkişi raporuna göre davacının borçlu ..."e borçlu olmadığının anlaşıldığından bahisle davanın kabulüne karar vermiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 6183 sayılı yasadan kaynaklanın menfi tesbit davasına ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davanın kabulü halinde kural olarak yargılama gideri davalıya yükletilmiştir. Ancak davacı kendisine gönderilen haciz ihbarnamesine süresinde cevap vermediği ve bu hali ile borç uhdesinde sayıldımış ve dava açılmasına kendisi neden olduğundan davalının yargılama giderinden sorumlu tutulması yerinde değildir.
3-Kabule göre ise, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 168. maddesinde 16/06/2009 tarihinde ve 5904 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile yapılan değişiklik sonucu hazırlanan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun uygulanmasından doğan her türlü davalar için avukatlık ücreti tutarının maktu olarak belirlenmesi gerekir nisbi vekalet ücretine hükmedelmesi de isabetsiz olmuştur.
Ne var ki, H.U.M.K’nun 438/7.maddesi uyarınca bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddi ile 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının 3 ve 4.bentlerinin hüküm fıkarasından çıkartılarak yerine 3.bent olarak yerine "Yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına ve davacı lehine avukatlık ücreti hükmedilmesine yer olmadığına“ ibaresinin yazılmasına hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA 14.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.