Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/5906 Esas 2020/4111 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5906
Karar No: 2020/4111
Karar Tarihi: 02.06.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/5906 Esas 2020/4111 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar dolandırıcılık suçundan mahkum edildi. Dosya uzlaşma kapsamında olduğu için tevdii edilmiş ancak uzlaşma sağlanamamıştır. Sanıklar müştekiye ucuza dolar bulacaklarını söyleyip faili meçhul suriye vatandaşları ile tanıştırdıktan sonra anlaşmaları üzerine müştekiden 50.000 Euro alıp doları getireceklerini söyleyip gittikleri, müştekinin faili meçhul sanıklarla kaldığı sonrasında müştekinin bir yere gitmesini fırsat bilen faili meçhul sanıkların da kaçtığı ve sanıkların geri gelmediği şeklinde gerçekleşen eylemleri dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna karar verilmiştir. Adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi hususu ceza kanunlarına uygun olduğu belirtilmiştir. Sanıkların temyiz itirazları ise reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi
- 5271 sayılı CMK.nın 253. ve 254. madde fıkraları
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 52/4 maddesi
- 5275 sayılı Kanun’un 106/3 maddesi (6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözletilmesi mümkündür.)

15. Ceza Dairesi 2018/5906 E. , 2020/4111 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; ...nun 157/1, 62 52/2-4, 53, 58; Sanık ... hakkında; ...nun 157/1, 62, 52/2-4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklara atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak;uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanıkların, müştekiye ucuza dolar bulacaklarını söyleyip faili meçhul suriye vatandaşları ile tanıştırdıktan sonra anlaşmaları üzerine müştekiden 50.000 Euro alıp doları getireceklerini söyleyip gittikleri, müştekinin faili meçhul sanıklarla kaldığı sonrasında müştekinin bir yere gitmesini fırsat bilen faili meçhul sanıklarında kaçtığı, sanıklarında geri gelmediği şeklinde gerçekleşen eylemlerinin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi hususunun, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 23/01/2018 karar tarihli 2015/962 esas ve 2018/16 karar numaralı ilamında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı ...nın 52/4 maddesindeki düzenlemeye aykırı olmaması ve 5275 sayılı Kanun’un 106/3 maddesinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözletilmesinin mümkün olması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... ve sanık ... müdafiinin sanıkların üzerine atılı suçları işlemediğine dair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 02/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.