Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/11807 Esas 2015/1403 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/11807
Karar No: 2015/1403
Karar Tarihi: 20.01.2015

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/11807 Esas 2015/1403 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Tebliğname No: 4 - 2011/343858 olan karara göre, İstanbul 21. (Beyoğlu 7.) Asliye Ceza Mahkemesi'nde görevli olan sanığın, polis memurlarına karşı direnme suçu işlediği iddia edildi. Ancak, sanığın kendisini dövdükleri şeklindeki savunması doğrulanmadı ve kararda suçun birden fazla kamu görevlisine karşı işlendiği kabul edilmesine rağmen TCK'nın 43/2. maddesi uygulanmadı. CMK'nın 231/6. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşulu gerçekleşmediği için, hükmün açıklanmasının geri bırakılması talebi reddedildi. Bu nedenle, kararın kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmasına karar verildi. Kararda, TCK'nın 29. maddesi, 43/2. maddesi ve CMK'nın 231/6. maddesi yer aldı.

5. Ceza Dairesi 2013/11807 E. , 2015/1403 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 4 - 2011/343858
MAHKEMESİ : İstanbul 21. (Beyoğlu 7.) Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/10/2010
NUMARASI : 2010/15 Esas, 2010/1017 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın aşamalarda değişmeyen "...polis memurlarının olay tarihinde kendisini dövdükleri..." şeklindeki savunması, bu hususu doğrulayan adli rapor içeriği üzerinde durularak olayın başlangıcı ve gelişimi irdelenip hakkında TCK’nın 29. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılmaması,
Yüklenen suçun birden fazla kamu görevlisine karşı işlendiği kabul edildiği halde TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,
CMK"nın 231/6. maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşulunun gerçekleşmesi için, suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerektiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında yer alan ""kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği"" şeklindeki kabul karşısında, müştekilerin ne şekilde maddi nitelikte bir zararının olduğu gösterilmeden ve CMK"nın 231/6. maddesindeki objektif ve subjektif koşullar değerlendirilmeden adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında "..zarar karşılanmadığı ve talep olmadığı..."" biçiminde yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün belirtilen sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 20/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.