MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 19/08/2013
NUMARASI : 2013/333-2013/333

Taraflar arasındaki tahkim davası hakkında Sigorta Tahkim Komisyonu tarafından verilen 18.07.2013 gün, 2013/864-5 Esas, 2013/671 Karar sayılı kararın davacı vekili ve davalı sigorta vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- KARAR -
Davacı vekili, müvekkilinin yolcu olarak bulunduğu ve davalı tarafından trafik sigorta poliçesi ile sigortalanan aracın 25.10.2009 tarihinde yapmış olduğu tek taraflı kazada müvekkilinin %38 oranında sakatlandığını, davalının yalnız 14.422,00 TL ödeme yaptığını ileri sürerek 100.000 TL maddi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının maluliyet oranının %10,76 olduğunu ve buna göre 05.03.2013 tarihinde ödeme yapıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Sigorta Tahkim Komisyonunca, yolcu olan davacının kusuru bulunmadığından tam kusur esasına göre tazminatın ödeneceği, davacının kaza nedeniyle %38 oranında malul kaldığı, davalı tarafından yapılan ödeme mahsup edildiğinde davacının 135.578,00 TL tazminat hakkı bulunduğu gerekçesiyle talebe bağlı olarak 100.000 TL maddi tazminatın 30.11.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; karar, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, Sigorta Tahkim Komisyonu kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki (2) nolu bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2)Dava, trafik kazasından kaynaklanan iş göremezlik tazminatı istemine ilişkindir.
Sigorta Tahkim Komisyonunca benimsenen Adnan Menderes Üniversitesi’nce düzenlenen 25.09.2012 tarihli özürlü sağlık kurulu raporu ve Aydın Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 20.11.2012 tarihli raporlarda özet olarak; dava konusu trafik kazası nedeniyle davacının diğer özürleri ile birlikte post travmatik stres bozukluğu arızası da değerlendirilerek buna göre kaza sonucu davacının % 38 oranında maluliyete uğradığının bildirildiği görülmektedir. Ancak, bu raporlar, karar vermeye elverişli değildir.
Dava konusu 25.10.2009 tarihli kazadan sonraki dönemde 2009 ile 2011 yılları arasında post travmatik stres bozukluğu ile ilgili tedaviye dair evrak bulunmaması davacıda oluşan bu maluliyetin dava konusu kazadan kaynaklanmayacağına dair bir karine oluşturmayacağı gibi, salt bu döneme ait tedavi evrakının bulunması da bu maluliyetin dava konusu kazadan meydana geldiğini, yani uygun illiyet bağını göstermeyeceği tartışmasızdır.
Yerleşik Yargıtay uygulamasına göre; sakat kalan davacının uğradığı maddi zararın hesaplanmasında, uğradığı sakatlık oranı değil, bu sakatlık nedeniyle ortaya çıkan iş göremezlik, diğer anlatımla, çalışma ve kazanma gücündeki kayıp oranı esas alınmalıdır. Bu durumda, davacının Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Dairesi"ne sevkinin sağlanarak, dava dosyası içerisinde mevcut bulunan belgelerin ve hastane raporlarının birlikte irdelenip tartışılmasından sonra, SGK Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği ile ilgili mevzuat hükümlerine göre, zararın hesaplanmasına temel oluşturulacak kazaya bağlı iş göremezlik (maluliyet) oranı ve post travmatik stres bozukluğu arızasının kazaya bağlı olup olmadığı hususlarında rapor alınıp, davacının kazaya bağlı işgücü kaybı oranı usulüne uygun olarak belirlendikten sonra, farklı bir sonuç çıkması halinde tazminat hesabı için aktüerya uzmanı bilirkişiden rapor alınması ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilerek varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, yukarıda adı geçen tüzüğe uygun olmayan ve denetime elverişsiz hastane raporlarına dayanılarak ve eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
3) Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise, kabule göre 2918 sayılı KTK.nun 99/1. maddesi ile Zorunlu Mali Sorumluluk Sigorta Poliçesi Genel Şartları`nın B.2. maddesi uyarınca rizikonun, bilgi ve belgeleri ile birlikte sigortacıya ihbar edildiği tarihten itibaren 8 iş günü içinde sigortanın tazminatı ödeme yükümlülüğü bulunmakta, bu sürenin sonunda ödememe halinde temerrüt gerçekleşmektedir. Somut uyuşmazlıkta, davalı sigorta şirketine davacı tarafından 30.11.2011 tarihinde başvuru yapıldığına göre, davalı sigorta şirketinin başvuru tarihinden 8 iş günü sonra 13.12.2011 tarihinde temerrüde düştüğünün kabulü gerekirken temerrüt tarihinin 30.11.2012 olarak kabulü doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı yararına, (3)nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalıya geri verilmesine 13.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.