Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/4535 Esas 2019/299 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4535
Karar No: 2019/299
Karar Tarihi: 10.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/4535 Esas 2019/299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Dosya ve duruşma tutanakları incelenerek suçun sanık tarafından işlendiği kabul edildi. Ancak müştekinin demirden uydurma anahtar bulunduğunu beyan etmesi ve suç konusu traktörün kontak bölümünde hasar izi olmamasına rağmen sanık hakkında TCK'nın 142/2-d maddesi uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği gözetilmedi. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gerektiği belirtildi. Suç tarihi itibariyle TCK'nın 142/1-e maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 3 yıl olduğu gözetilmediğinden temel cezanın 2 yıl olarak belirlenmesi de hatalıydı. Bu sebeplerle yerel mahkemenin hükmü BOZULDU.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 142/2-d maddesi
- TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi
- TCK'nın 142/1-e maddesi

17. Ceza Dairesi 2017/4535 E. , 2019/299 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin duruşmada traktörü teslim aldığında üzerinde demirden uydurma anahtar bulunduğunu beyan etmesi, suç konusu traktörün kontak bölümünde herhangi bir hasar ve zorlama izinin bulunduğuna dair bir bilgi belge de olmaması karşısında; sanık hakkında TCK’nın 142/2-d maddesi uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Anayasa Mahkemesi"nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
3-Suç tarihi itibariyle TCK"nın 142/1-e maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 3 yıl olduğu gözetilmeden yazılı biçimde temel cezanın 2 yıl olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı"nın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnamaye uygun olarak BOZULMASINA, 10.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.