MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Davacı vekili, emekli olmak sureti ile iş sözleşmesi sona eren davacılar murisi işçiye aralıklı çalıştığı dönemler dahil olmak üzere çalıştığı tüm süre boyunca izin kullandırılmadığını, karşılığı ücretin de ödenmediğini belirterek, kullanmadığı yıllık ücretli izinleri karşılığı ücret alacağının davalı işverenden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, “davacılar murisinin daimi kadroya geçmeden önceki tüm çalışma süresinin mevsimlik iş olması nedeni ile izne hak kazanamayacağı” gerekçesi ile davanın reddine dair verilen kararın davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 17.09.2012 gün ve 2012/24373 Esas, 2012/30024 Karar sayılı kararı ile “davacılar murisinin çalışmalarının 1999 yılına kadar mevsimlik kabul edilmesinin isabetli olduğu, ancak 1999 yılından itibaren daimi kadroya geçene kadar da takvim yılı olarak bir yılın altında çalıştığı ve buna göre izne hak kazanamayacağı gerekçesi ile Hukuk Genel Kurulu kararının aksine gerekçe ile ve daimi kadroya geçtikten sonra da 1999 yılı esas alınarak bu süre içinde kullanmadığı yıllık izinler karşılığı ücret alacağının belirlenmeyerek, yıllık ücretli izin isteminin reddinin hatalı olduğu, murisin mevsimlik işte çalışsa da işe giriş tarihine göre yıllık izin süresinin belirlenmesine esas kıdemi dikkate alınarak, 1999 yılından emekli olduğu tarihe kadar hak kazandığı yıllık ücretli izin süresi belirlenmeli, kullanılan veya varsa fesihle birlikte ödenilen yıllık ücretli izin günleri mahsup edilmeli, kalan izin süresi var ise karşılığı ücrete karar verilmelidir” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, aynı gerekçe ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

YARGITAY KARARI

Dairemizin “davacılar murisinin çalışmalarının 1999 yılına kadar mevsimlik kabul edilmesinin isabetli olduğu, ancak 1999 yılından itibaren daimi kadroya geçene kadar da takvim yılı olarak bir yılın altında çalıştığı ve buna göre izne hak kazanamayacağı gerekçesi ile Hukuk Genel Kurulu kararının aksine gerekçe ile ve daimi kadroya geçtikten sonra da 1999 yılı esas alınarak bu süre içinde kullanmadığı yıllık izinler karşılığı ücret alacağının belirlenmeyerek, yıllık ücretli izin isteminin reddinin hatalı olduğu, murisin mevsimlik işte çalışsa da işe giriş tarihine göre yıllık izin süresinin belirlenmesine esas kıdemi dikkate alınarak, 1999 yılından emekli olduğu tarihe kadar hak kazandığı yıllık ücretli izin süresi belirlenmeli, kullanılan veya varsa fesihle birlikte ödenilen yıllık ücretli izin günleri mahsup edilmeli, kalan izin süresi var ise karşılığı ücrete karar verilmelidir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 11.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.